Relaxina 1
| |
Identificadores | |
Símbolo | RLN1 |
Símbolos alt. | H1 |
Entrez | 6013 |
HUGO | 10026 |
OMIM | |
RefSeq | NM_006911 |
UniProt | P04808 |
Outros datos | |
Locus | Cr. 9 qter-q12 |
Relaxina 2
| |
Identificadores | |
Símbolo | RLN2 |
Símbolos alt. | H2, RLXH2, bA12D24.1.1, bA12D24.1.2 |
Entrez | 6019 |
HUGO | 10027 |
OMIM | |
PDB | 6RLX |
RefSeq | NM_134441 |
UniProt | P04090 |
Outros datos | |
Locus | Cr. 9 qter-q12 |
Relaxina 3
| |
Identificadores | |
Símbolo | RLN3 |
Símbolos alt. | ZINS4, RXN3, H3 |
Entrez | 117579 |
HUGO | 17135 |
OMIM | |
RefSeq | NM_080864 |
UniProt | Q8WXF3 |
Outros datos | |
Locus | Cr. 19 p13.3 |
A relaxina é unha hormona proteica descrita en 1926 por Frederick Hisaw.[1][2]
A familia de péptidos similares á relaxina pertence á superfamilia da insulina e consta de 7 péptidos de gran semellanza estrutural pero baixa semellanza secuencial, que son as relaxinas 1 (RLN1), 2 (RLN2) e 3 (RLN3), e os péptidos similares á insulina (INSL), INSL3, INSL4, INSL5 e INSL6. As funcións da relaxina-3, INSL4, INSL5, e INSL6 non foron aínda caracterizadas.[3]