Fraunhoferove linije su spektralne linije, nazvane prema njemačkom fizičaru Joseph von Fraunhoferu, koje se vide kao tamne apsorpcione linije, u vidljivom Sunčevom spektru.
1802. su prvi puta primjećene tamne linije u vidljivom Sunčevom spektru i 1814. Fraunhofer je počeo sistematski ih studirati i mjeriti valne duljine. Na kraju ih je uspio označiti 570 linija, označivši ih sa slovima od A do K, a neke slabije linije s malim slovima. Današnja promatranja otkrivaju nekoliko tisuća linija u Sunčevom spektru.[1]
Oko 45 godina kasnije, Kirchhoff i Bunsen su primijetili da se neke Fraunhoferove linije podudaraju sa svojstvenim emisionim linijama nekih elemenata. Zaključili su da tamne linije u Sunčevom spektru nastaju apsorpcijom ili upijanjem kemijskih elemenata u Sunčevoj atmosferi. Neke linije nastaju, kao na primjer linije kisikovih molekula, u Zemljinoj atmosferi.[2][3]
Glavne Fraunhoferove linije i kemijski elementi su prikazani u sljedećoj tablici:
Oznaka | Element | Valna duljina (nm) | Oznaka | Element | Valna duljina (nm) |
y | O2 | 898,765 | c | Fe | 495,761 |
Z | O2 | 822,696 | F | Hβ | 486,134 |
A | O2 | 759,370 | d | Fe | 466,814 |
B | O2 | 686,719 | e | Fe | 438,355 |
C | Hα | 656,281 | G' | Hγ | 434,047 |
a | O2 | 627,661 | G | Fe | 430,790 |
D1 | Na | 589,592 | G | Ca | 430,774 |
D2 | Na | 588,995 | h | Hδ | 410,175 |
D3 or d | He | 587,5618 | H | Ca+ | 396,847 |
e | Hg | 546,073 | K | Ca+ | 393,368 |
E2 | Fe | 527,039 | L | Fe | 382,044 |
b1 | Mg | 518,362 | N | Fe | 358,121 |
b2 | Mg | 517,270 | P | Ti+ | 336,112 |
b3 | Fe | 516,891 | T | Fe | 302,108 |
b4 | Fe | 516,891 | t | Ni | 299,444 |
b4 | Mg | 516,733 |
Fraunhoferove linije C, F, G’ i h su linije koje odgovaraju Balmerovoj seriji, i to su H-alfa, H-beta, H-gama i H-delta. D1 i D2 su linije koje odgovaraju natriju. Fraunhoferove linije se često koriste za označavanje indeksa prelamanja i raspršenja svjetlosti kod optičkih materijala.