12 Victoria | |
---|---|
Genus | Asteroides Cinguli Principalis |
Res orbitales epochae 4 Ianuarii 2010 | |
Excentricitas | .2202498644062226 |
Axis semimaior | 2.3343729635213 UA |
perihelion | 1.820227634832182 UA |
aphelion | 2.848518292210418 UA |
Inclinatio orbitalis | 8.362669719553129° |
Longitudo nodi ascendentis | 235.5093883970675° |
Argumentum perihelii | 69.764763205484° |
Anomalia media | 273.3012275131562° |
Periodus orbitalis | 3.5666752589103 anni |
Res physicae | |
Diameter | 112.77±3.1[1] km |
Massa | kg |
Densitas media | g/cm3 |
Periodus rotationis | 8 h 39.593983 m |
Classis spectralis | Tholen: S, SMASS: L |
Magnitudo absoluta | 7.24 |
Albedo | 0.1765 |
De recognitione | |
Primus repertor | I. R. Hind |
Repertum | die 13 Septembris 1850 |
Designationes aliae |
12 Victoria[2] est asteroides systematis solaris nostri, asteroidibus Cinguli Principalis attributus. Astronomis terrestribus magnitudinem absolutam 7.24 monstrat. Die 13 Septembris 1850 ab Ioanne Russell Hind in Londinio versato repertus est.[3] Asteroides appellatus est partim a dea Victoria, Graece Nice, filia Pallantis Titanis et fluminis Stygis, personificatione boni successús militaris, partim ad honorem reginae Victoriae; qua re offensi, astronomi alii nomen "Clio" praetulerunt, sed hoc nomen postea asteroidi n°. 84 tributum est.
Rerum orbitalium ratio epochae 4 Ianuarii 2010 constitit. Qua epocha 12 Victoria per dies 1303 circa solem movebatur. Axem orbitalem habebat unitatum astronomicarum 2.33 et eccentricitatem 0.22, distans igitur a sole quam minime unitatibus 1.82, quam maxime unitatibus 2.85. Inclinatio orbitalis 8.36° reperiebatur, anomalia media 273.3°.