Cithara Hispanica[1][2][3] (ex verbo Graeco κιθάρα), usitate cithara tantum appellata, est instrumentum musicum familiae chordophonorum, ligno factum nervisque aut nylonis aut chalybis aptum. Citharis hodiernis antecesserunt testudo, vihuela, cithara Renascentiae quaternis cursibus apta, et cithara Aetatis Barocae quinis cursibus apta, quarum omnes evolutionem hodierni instrumenti senis nervis apti impulerunt.
Hodie sunt tres praecipua citharae acusticae genera: cithara classica (cithara nervis nylonis apta), cithara acustica nervis chalybis apta, et cithara vertice arcuato praedita. Tonus citharae acusticae a motu nervorum efficitur, a corpore instrumenti amplificatus, quod pro camera resonante est. Homines citharam classicam saepe pro instrumento solo modo digitis tacto? late patente psallant.
Nervi sex tonos generant: