Dea materna

Venus Willendorfiensis, imago Palaeolithici Superioris, a 24&thsinp;000 ad 22 000 a.C.n. caelata.
Sheela na Gig in Ecclesia Sanctorum Mariae et Davidis Kilpeck in vico Angliae.
Venus Dolní Věstonice, una ex primis corporis humani depictionibus notis, originem a cultu Gravettio aevi Palaeolithici Superioris trahit, abhinc annorum fere a 29 000 ad 25 000 a.C.n.
"Domina ferarum" ad Çatalhöyük reperta (Museum Civilizationum Anatolicarum Ancyranum)
Hindui Durgam maximam deam maternam habent.
Homines donum Pachamamae, matri terrestri, Humahuacae Argentinae dant.
Isis Horum nutrit. Statua in Museo Lupariensi conservata.

Dea materna, vel dea mater, est dea quae naturam, matris statum, fertilitatem, mythos creationem, vel destructionem repraesentat vel personificat, vel largitatem telluris effingit. Tales deae, cum telluri vel mundo naturali comparantur, aliquando terra materna vel mater terrestris appellantur.

Multae deae matris statum varie repraesentaverunt, et nonnullae ad omnes homines natos adiungitur, cum universo et omnibus rebus quae intra quod inveniuntur. Aliae in loco fertilitatis telluris steterunt.

Dea materna in theosophia Planetarius Telluris Logos appellatur.

Dea materna in Wicca aliquando Gaia appellatur.[1]

Nuakea in Havaiis antiquis fuit dea materna lactationis.

  1. Sage Woman (periodicum), Connecting to Gaia, fasciculus praecipuus (vol. 79, autumno 2010).

Dea materna

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne