Digamma

Abecedarium Graecum
Α α Alpha	Β β Beta
Γ γ Gamma	Δ δ Delta
Ε ε Epsilon	Ζ ζ Zeta
Η η Eta	Θ θ Theta
Ι ι Iota	Κ κ Cappa
Λ λ Labda	Μ μ My
Ν ν Ny	Ξ ξ Xi
Ο ο Omicron	Π π Pi
Ρ ρ Rho	Σ σ ς Sigma
Τ τ Tau	Υ υ Ypsilon
Φ φ Phi	Χ χ Chi
Ψ ψ Psi	Ω ω Omega

systema numerale
αʹ 1	ιʹ 10	ρʹ 100
βʹ 2	κʹ 20	σʹ 200
γʹ 3	λʹ 30	τʹ 300
δʹ 4	μʹ 40	υʹ 400
εʹ 5	νʹ 50	φʹ 500
ϝʹ ϛʹ στʹ 6	ξʹ 60	χʹ 600
ζʹ 7	οʹ 70	ψʹ 700
ηʹ 8	πʹ 80	ωʹ 800
θʹ 9	ϙʹ ϟʹ 90	ϡʹ 900

Digamma^[1] (indecl., n.; Graece δίγαμμα) vel digammon (-i)^[2] vel digammos (-i)^[3] sive vau^[4] est littera Graeca obsoleta, Ϝ ϝ et Ͷ ͷ scripta, quae sonum vocis [v] et [w] reddebat. Digamma in systemate numerali Graeco numerum sex denotat.^[5]

Excepta dialecto Aeolica, digamma mature e lingua Graeca antiqua evanuit. Hiatus apud Homerum iis ferme locis conservatus est quibus digamma olim intervenerat aut adhuc aetate Homerica interveniebat.

↑ Aulus Gellius, Noctes Atticae 14.5.2.
↑ Quintilianus I.4.7
↑ Servius, Ad Aeneidem I.292 et 462.
↑ Scaurus De orthographia 7.19 Keil.
↑ Silimiter et ς' denotat.

[1] Aulus Gellius, Noctes Atticae 14.5.2.

[2] Quintilianus I.4.7

[3] Servius, Ad Aeneidem I.292 et 462.

[4] Scaurus De orthographia 7.19 Keil.

[5] Silimiter et ς' denotat.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]