"εἰ μὲν ὅμοια τοῖς ἄλλοις ἱστορίαν ἐπραγματευόμεθα, σχεδὸν ἦν ἐν τῷ προοιμίῳ περί τινων διαλεχθέντας ἐφ᾽ὅσον ἦν εὔκαιρον, οὕτως ἐπὶ τὰς συνεχεῖς πράξεις μεταβιβάζειν τὸν λόγον: ὀλίγον γὰρ χρόνον ἀπολαβόντες τῇ γραφῇ, τὴν ἀναστροφὴν ἂν εἴχομεν τὸν ἀπὸ τῶν προοιμίων καρπὸν προσλαμβάνεσθαι: ἐπεὶ δὲ ἐν ὀλίγαις βίβλοις ἐπηγγειλάμεθα μὴ μόνον τὰς πράξεις ἐφ᾽ ὅσον ἂν δυνώμεθα γράψειν, ἀλλὰ καὶ περιλήψεσθαι χρόνον πλείονα τῶν χιλίων καὶ ἑκατὸν ἐτῶν, ἀναγκαῖόν ἐστι τὸν πολὺν λόγον τῶν προοιμίων παραπέμψαντας ἐπ᾽ αὐτὰς ἔρχεσθαι τὰς πράξεις" (Diodorus Siculus, Bibliotheca historica, XIII, 1, 1-2)[1]
Diodorus Siculus (Graece: Διόδωρος Σικελιώτης) (natus Agyrii Siciliae) fuit rerum gestarum scriptor, qui saeculo 1 a.C.n. floruit. Opus eius de rebus gestis orbis terrarum, in quadraginta libros divisum, partim superest. Unicus de Diodori vita fons, praeter ipsius opus, Sanctus Hieronymus est, qui in suo Chronico de anno 49 a.C.n. scripsit: "Diodorus Siculus Graecae scriptor historiae clarus habetur"; quod, ut eo anno principio partem Bibliothecae Historicae editam esse arbitremur, nos hortatur.