Elegia

Elegia est distichon binis versibus constans, quorum primus hexameter est, sicut in carmine epico; alter autem pentameter:

– X | – X | – X | – X | – u u | – x

– X | – X | – || – u u | – u u | –

Hic – = elementum longum; u = elementum breve; X = elementum biceps [i.e. elementum longum sive duo elementa brevia]; x = elementum anceps [i.e. elementum longum sive elementum breve].

Dicitur elegia tempore antiquo esse ad tibias cantata, poetaeque elegiarum fuisse etiam tibicines, sicut et Mimnermus ille tibicen et amator tibicinarum.

Formam elegiae constat proximam heroico versui esse, sed elegiae saepius convivia et amatorum mores quam magna proeliorum regumque gesta tractant. Exemplum:

O numquam pro me satis indignate Cupido ← hexameter

O in corde meo desidiose puer, ← pentameter

Quid me, qui miles numquam tu signa reliqui, ← hexameter

Laedis, et in castris vulneror ipse meis? ← pentameter

—Publius Ovidius Naso, Amores, 2.9.1–4.