I Can Eat Glass (Anglice, 'Vitrum edere possum') fuit propositum linguisticum in interrete antiquo ab Ethan Mollick, discipulo Harvardiano, relatum.[1] Qui dicentibus I can eat glass, it does not hurt me, locutionem Anglicam, in variissimis linguis conversam praebere volebat, locutionem ob eius ingenium insolitum electam.
Mollick explicavit peregrinatoribus in civitatibus externis "impulsum invictum"[2] esse ut aliquid illa lingua utentes dicant, sed quidquid dicant plerumque se peregrinatores statim probare; dicere autem "Vitrum edere possum, quod mihi non nocet," monstrare dicentem "videri indigenam insanum, ac dignitate et observantia tractari."[3]
Propositum magnopere amplificabatur cum navigatores interretiales ut translata referant invitarentur.[4] Locutio in plus quam 150 linguas, inter quas nonnullae quae fictae vel excogitatae sunt, atque in codicem ex variis linguis computatralibus captis, conversa est; memum interretiale mox facta est.[5]