Lingua Hispanica español, castellano | |
---|---|
IPA | [ espa'ɲol, kaste'ʎano ] |
Taxinomia | Linguae Indoeuropaeae Linguae Romanicae |
Locutores | 329 000 000[1] |
Sigla | 1 es, 2 spa, 3 spa |
Status publicus | |
Officialis | Aequatoria, Argentina, Bolivia, Chilia, Columbia, Cuba, Guinea Aequatoriensis, Guatemala, Hispania, Honduria, Mexicum, Nicaragua, Novum Mexicum (CFA), Ora Opulenta, Panama, Paraguaia, Peruvia, Portus Dives, Respublica Dominicana, Sahara Occidentalis, Salvatoria, Uruguaia, Venetiola, etsi Unio Europaea |
Privata | Civitates Foederatae Americae, Philippinae, aliae |
Litterae | — |
Scriptura | Latina |
Procuratio | Real Academia Española traverso Asociación de Academias de la Lengua Española |
Lingua Hispanica,[2] vel recte Castillana[3] aut Castellanica[4] (vulgo español et castellano), est lingua Romanica in grege Ibero-Romanico qui, ex nonnullis dialectibus linguisque in septentrionalibus Paeninsulae Ibericae marginibus per saeculum decimum crescens, graduatim per Regnum Castellae percrebuit ut prima gubernationis commerciique lingua[5] in Imperio Hispanico fieret.