Paganismus Anglosaxonicus

Paganismus Anglosaxonicus est opiniones et usus religiosi ab Anglosaxonibus inter saecula quintum et octavum per primum aevum Angliae mediaevalis habiti. Qui variatio paganismi Germanici, in multo Europae boreoccidentali inventus, diversam discordium opinionum et usuum cultorum varietatem amplexus est.^[1] A religione Aetate Ferrea Europae Septentrionalis continentalis progrediens, in Britanniam introductus est post incursionem Anglosaxonicam Britanniae medio saeculo quinto factam, et religio obtinens in Anglia mansit usque ad Christianizationem eius regnorum saeculis septimo et octavo factam, nonnullis elementis cum rudimentis eruditionis vulgaris gradatim mixtis.

Multum paganismi Anglosaxonici quod sciri videtur est exitus conatuum antiquarianorum litterariorum saeculorum duodevicensimi exeunte et undevicensimi; potissimum, notio quod poesis Anglica Vetus vestigia veri paganismi historica ante Christianitatem continet ab Anglosaxonistis quaesita est.^[2] Paganismus Anglosaxonicus fuit ratio polytheistica, quae venerationem deitatum ése (sing. ós) appellatorum expressit. Praecipuissima harum deitatum probabiliter fuit Woden, quam ob causam religio Wodenismus appellata est,^[3] sed alii dei praecipui fuerunt Thunor et Tiw. Anglosaxones etiam alias entitates supernaturales crediderunt esse, quae terram habitabat, inter quas fuerunt alfi, naiades, et dracones.^[4] Usus cultici plerumque ostentus harum deitatum studii expressit, sacrificio rerum inanimarum et animalium non exceptis, praecipue in certis feriis religiosis per compositionem anni habitis. Opiniones paganae ritus funereos etiam moverunt, ubi mortui inhumati aut cremati sunt, usitate cum bonis sepulcralibus sepulti. Prima religio Anglosaxonica etiam elementa magica habuit, ac nonnulli eruditi coniectaverunt ei proprietates shamanicas fortasse fuerunt. Hae notiones religiosae ad structuram societatis Anglosaxonicae pertinuerunt, quae fuit hierarchica, cum reges genus rectum a deo, praesertim Woden, saepe postulabant; leges hoc tempore etiam moverunt.

Deitates huius religionis in lingua Anglica origo fuerunt nominum hebdomadis. Multum autem huius religionis obscurum manet, et quod hodie de ea scitur praecipue venit ex indiciis archaeologicis quae praesto sunt. Quae de religione et eius mythologia comitante intelleguntur litteras et paganismum recentiorem ex saeculo duodevicensimo moverunt.