Persecutiones Christianorum Romanae fuerunt variae consilii rationes religionis Christianae in Imperio Romano supprimendae. Initio insectationes rationibus locis temporibus terminatae, postea ab imperatoribus imperatae et ubique imperii perfectae erant, quibus incrementum religionis Christianae impediretur vel structura omnino destrueretur.
Omnes greges Christiani affecti sunt, etiam ii, qui ab ecclesia antiqua ut haeretici exclusi erant, sicut Marcionitae vel Gnostici. Edictum tolerantiae Galerii (311) et Edictum Mediolanense (313) his persecutionibus finem ceperunt, brevi imperio Iuliani, quem Christiani apostatam appellaverunt, excepto.
Ii, qui pro fide passi sunt, martyres vocantur. Ecclesia diem martyrii ut diem natalem (sc. ad vitam aeternam) commemorat, quem in fastos addidit, quibus nomen martyrologii attributum est.