Servius Tullius

Servius Tullius sextus rex Romanus fabulosus et secundus domus Etruscae erat.

Servus antiquitus fuerit, et in matrimonium filiam Tarquini Prisci duxisse dictus est. Post huius caedem anno 579 a.C.n. Servius ob auctoritatem Tanaquilis, socrus sua, successit. Apud Livium, Servius cum flammam iuventute sua sponte concepisset unctus est. Deinde princeps educatus est. Livius casu Servium fuisse servum non credidit, matrem vero Servii fuisse reginam ex urbe Etrusca ab Romanis spoliata sumpsit. Mater capta est sed sibi in regia vivere licuit. Alia fabula eum fuisse mercennarium Etruscum Mastarnam nominatum induxit, qui in Caelio insidit.

Bella contra Veios Etruscosque gessit et administrationem militarem civilemque Romanam emendavit. Censum instituit et cives in centurias secundum divitias divisit. Apud Fabius Pictorem census viginti quinque milia civium demonstravit.

Servius pomerium protulit, et aggere et fossis et muro urbem circumdedit. Duos alios colles, Quirinalem Viminalemque, urbi addidit, ita "Septimontium" perfecit. Aream sic inclusam in quattuor gentes urbanas divisit, Suburanam, Esquilinam, Collinam, et Palatinam. Esquiliis auxit, ibique ipse, ut loco dignitas fieret, habitavit.

Servius constitutionem Romanam funditus commutavit, ut opulentes vires maiores tenere coeperent. Aetate autem procedente pauperes favere coepit, ut gratiam apud plebes iniret. Hoc iniucundus patriciis erat et anno 535 a.C.n., annos quattuor et quadraginta regnato, ab coniuratione generi sui Tarquinii Superbi et filiae suae Tulliae necatus est. Tullia per patris corpus carpentum egit, et postea Romani locum "Vicum Sceleratum" vocabant.