Kanaan | |
---|---|
Taburan geografi: | Syam |
Klasifikasi bahasa: | Afro-Asia |
Pembahagian: |
Bahasa-bahasa Kanaan merupakan cabang dari keluarga bahasa Semitik telah dituturkan oleh orang purba dari rantau Kanaan, termasuk Kanaan, Ibrani, Phoenicia, dan Philistine. Kesemua dari mereka telah pupus sebagai bahasa asli pada awal alaf ke-1 EL, walaupun Ibrani tinggal dalam kegunaan kesusasteraan dan keagamaan berterusan dikalangan Yahudi, dan telah dihidupkan semula sebagai bahasa perantara seharian pada abad ke-19 oleh Eliezer Ben-Yehuda. Phoenicia (dan terutamanya perkembangan Carthage menyebarkan bahasa Kanaan mereka ke Mediterranean Barat pada masa, tetapi ia juga pupus, walaupun ia kelihatan masih hidup sedikit lebih lama dari di Phoenicia itu sendiri.
Sumber utama untuk kajian bahasa-bahasa Kanaan adalah Injil Ibrani (Tanakh), dan inskripsi seperti:
Inskripsi Kanaan biblikal-tambahan dikumpulkan bersama dengan inskripsi Aramia dalam edisi dari buku "Kanaanäische und Aramäische Inschriften", dari iaitu mereka mungkin dirujuk sebagai KAI n (untuk nombor n); contohnya, Mesha Stele ialah "KAI 181".
Bahasa-bahasa Kanaan, bersama dengan bahasa-bahasa Aramia dan Ugaritik, membentuk subkumpulan Semitik Barat Laut. Sesetengah ciri tersendiri dari Kanaan dalam hubung kait kepada Aramia ialah: