Gangguan bipolar

PENAFIAN: Untuk pengetahuan sahaja. Sila dapatkan nasihat doktor atau pakar perubatan bertauliah mengenai kesihatan anda. Maklumat perubatan dan penjagaan kesihatan dalam laman ini tidak bertujuan menggantikan jagaan profesional, khidmat nasihat, diagnosis atau rawatan doktor/pakar perubatan bertauliah. Laman ini tidak mempunyai jawapan kepada semua masalah kesihatan dan perubatan yang dialami. Jawapan kepada masalah umum mungkin tiada kaitan langsung dengan keadaan kesihatan anda. Sekiranya anda menyedari tanda/gejala penyakit atau jatuh sakit, sila hubungi doktor/pakar perubatan bertauliah untuk rawatan segera.

Gangguan bipolar
Pengelasan dan sumber luaran
Gangguan bipolar dicirikan oleh episod kemurungan dan mania.
ICD-10	F31
ICD-9	296.0, 296.1, 296.4, 296.5, 296.6, 296.7, 296.8
OMIM	125480 Templat:OMIM2
P. Data Penyakit	7812
MedlinePlus	000926
eMedicine	med/229
MeSH	D001714
Penafian perubatan

Gangguan bipolar, juga dikenali sebagai kemurungan manik, ialah gangguan mental yang menyebabkan tempoh kemurungan dan tempoh mud tinggi. Mud yang tinggi ialah penting dan dikenali sebagai mania atau hipomania, bergantung kepada tahap, atau sama ada gejala kehadiran psikosis.^[1] Semasa mania, individu berkelakuan atau berasa luar biasa bertenaga, gembira, atau marah. Individu sering membuat kurang berfikiran keputusan tanpa mengambil kira akibatnya. Keperluan untuk tidur biasanya dikurangkan semasa fasa manik. Dalam tempoh kemurungan, mungkin ada menangis, pandangan negatif terhadap kehidupan, dan hubungan mata yang lemah dengan orang lain. Risiko bunuh diri di kalangan mereka yang mempunyai penyakit yang tinggi di lebih daripada 6 peratus lebih 20 tahun, manakala mencederakan diri sendiri berlaku dalam 30-40 peratus. isu-isu kesihatan mental yang lain seperti gangguan kebimbangan dan penggunaan bahan gangguan selalunya dikaitkan.^[2]

Punca-punca tidak jelas difahami, tetapi kedua-dua faktor persekitaran dan genetik memainkan peranan.^[3] Banyak gen kesan kecil menyumbang kepada risiko. Faktor-faktor persekitaran termasuk sejarah penderaan kanak-kanak, dan tekanan jangka panjang. Keadaan ini dibahagikan kepada gangguan bipolar I jika terdapat sekurang-kurangnya satu episod manik, dengan atau tanpa episod kemurungan, dan gangguan bipolar II jika terdapat sekurang-kurangnya satu episod hipomanik (tetapi tiada episod manik) dan satu episod kemurungan utama. Dalam mereka yang mempunyai simptom kurang teruk dalam jangka masa yang lama, keadaan gangguan siklotimik boleh didiagnosis. Jika disebabkan oleh ubat atau masalah perubatan, ia diklasifikasikan secara berasingan. Syarat-syarat lain yang mungkin dapat dilihat dalam cara yang sama termasuk perhatian defisit gangguan hiperaktif, gangguan personaliti, skizofrenia, dan bahan penggunaan laku serta beberapa keadaan perubatan. ujian perubatan tidak diperlukan untuk diagnosis, walaupun ujian darah atau pengimejan perubatan yang boleh dilakukan untuk menolak masalah-masalah lain.

Rawatan biasa termasuk psikoterapi, dan juga ubat-ubatan seperti penstabil mood dan antipsikotik. Contoh penstabil mood yang biasa digunakan termasuk litium dan pelbagai antikonvulsan. Rawatan di hospital tanpa persetujuan individu mungkin diperlukan jika seseorang mempunyai risiko untuk diri sendiri atau orang lain tetapi enggan rawatan. masalah tingkah laku yang teruk boleh diuruskan dengan antipsikotik jangka pendek atau benzodiazepin. Dalam tempoh mania adalah disyorkan bahawa antidepresan dihentikan. Jika antidepresan digunakan untuk tempoh kemurungan mereka harus digunakan dengan penstabil mood. terapi elektrokonvulsif (ECT), manakala tidak dikaji dengan baik, mungkin dapat membantu bagi mereka yang tidak bertindak balas kepada rawatan yang lain. Jika rawatan dihentikan, ia adalah disyorkan bahawa ini dilakukan secara perlahan-lahan. Ramai individu mempunyai, masalah sosial atau yang berkaitan dengan kerja kewangan disebabkan oleh penyakit ini. Kesulitan berlaku satu perempat kepada satu pertiga daripada masa yang secara purata. Risiko kematian dari sebab-sebab semula jadi seperti penyakit jantung adalah dua kali ganda daripada penduduk umum. Ini adalah kerana pilihan gaya hidup miskin dan kesan-kesan sampingan dari ubat-ubatan.

Kira-kira 3 peratus daripada penduduk di Amerika Syarikat yang dianggarkan mempunyai gangguan bipolar pada satu ketika dalam hidup mereka. Kadar yang lebih rendah kira-kira 1 peratus didapati di negara-negara lain. Umur yang paling biasa di mana gejala bermula ialah 25. Kadar kelihatan sama pada wanita dan lelaki. Kos ekonomi gangguan telah dianggarkan pada $ 45 bilion bagi Amerika Syarikat pada tahun 1991. Sebahagian besar daripada ini adalah berkaitan dengan jumlah yang lebih tinggi daripada ketinggalan hari bekerja, dianggarkan 50 setahun. Orang dengan gangguan bipolar sering menghadapi masalah dengan stigma sosial.