Joachim Gauck | |
---|---|
Presiden Jerman | |
Dalam jawatan 18 Mac 2012 – 18 Mac 2017 | |
Canselor | Angela Merkel |
Didahului oleh | Christian Wulff |
Digantikan oleh | Frank-Walter Steinmeier |
Pesuruhjaya Persekutuan untuk Arkib Stasi | |
Dalam jawatan 4 Oktober 1990 – 10 Oktober 2000 | |
Didahului oleh | Jawatan ditubuhkan |
Digantikan oleh | Marianne Birthler |
Ahli Bundestag | |
Dalam jawatan 3 Oktober 1990 – 4 Oktober 1990 | |
Ahli Volkskammer | |
Dalam jawatan 18 Mac 1990 – 3 Oktober 1990 | |
Maklumat peribadi | |
Lahir | Rostock, Jerman | 24 Januari 1940
Parti politik | Bebas (1990–kini) |
Gabungan politik lain | New Forum/Alliance 90 (1989–1990) |
Pasangan | Gerhild Gauck (m. 1959; berpisah sejak 1991) |
Pasangan Serumah | Daniela Schadt (2000–kini) |
Anak | Christian Martin Gesine Katharina |
Tempat belajar | Universiti Rostock[1] |
Bidang pengkhususan | Pastor |
Tandatangan | |
Joachim Gauck disebut [joːˈʔaxiːm ɡaʊ̯k] (lahir 24 Januari 1940) ialah Presiden Jerman yang dipilih pada 18 Mac 2012. Bekas pastor Lutheran ini menjadi terkenal sebagai aktivis hak awam yang anti-komunis di Jerman Timur.[3][4][5][6]
Ketika Revolusi Damai, beliau merupakan salah seorang pengasas gerakan pembangkang di Jerman Timur yang bergelar Forum Baru yang menyumbang kepada tumbangnya pemerintahan diktator Parti Kesatuan Sosialis Jerman (SED) yang disokong oleh Kesatuan Soviet[7]. Pada tahun 1990, beliau berkhidmat sebagai wakil rakyat Pakatan 90 dalam satu-satunya Dewan Rakyat pilihan rakyat. Ekoran penyatuan semula Jerman, beliau dipilih oleh Bundestag sebagai Pesuruhjaya Persekutuan untuk Arkib Stasi yang pertama mulai tahun 1990 hingga 2000. Dalam jawatan itu, beliau terkenal sebagai "pemburu Stasi" dan "pendukung pro-demokrasi yang tidak kenal penat lelah" kerana mendedahkan kezaliman polis zaman komunis.[8][9][10][11]
Beliau dicalonkan sebagai calon Parti Demokratik Sosial dan Pakatan 90/Hijau untuk Presiden Jerman pada pilihan raya 2010, tetapi kalah tipis kepada calon parti campuran pemerintah iaitu Christian Wulff. Bagaimanapun, pencalonannya disambut baik oleh para penduduk dan pihak akhbar; akhbar Der Spiegel menyifatkan beliau sebagai "Presiden yang lebih baik"[12] sementara Bild menggelarnya "presiden pujaan ramai."[13][14][15] Setelah Wulff meletak jawatan, Gauck dipilih sebagai Presiden dengan meraih 991 daripada 1228 undian dalam Konvensyen Persekutuan di pilihan raya 2012, sebagai calon ijmak tanpa sekutuan parti yang dipersetujui oleh Kesatuan Demokratik Kristian (CDU), Kesatuan Sosial Kristian (CSU), Parti Demokratik Bebas (FDP), Parti Demokratik Sosial (SPD) dan Pakatan 90/Hijau.
Kehidupan politik Gauck kuat dipengaruhi oleh nasib keluarganya serta didikannya di Jerman Timur komunis yang berpemerintahan totalitarian; bapanya meringkuk dalam sebuah gulag di Kesatuan Soviet selama lima tahun[16][17][18][19] dan keluarganya berdepan dengan diskriminasi di Jerman Timur.[20] Gauck merupakan penandatangan terawal Perisytiharan Prague Tentang Suara Hati dan Komunisme Eropah, bersama-sama dengan Václav Havel dan ramai lagi bangsawan, dan juga Perisytiharan Jenayah Komunisme. Beliau menyeru demi lebih kesedaran akan kezaliman komunis di Eropah, pendakwaan penjenayah komunis, dan perlunya mengharamkan pemerintahan komunis.[3] Beliau telah mengarang buku-buku tentang kem tumpuan zaman Soviet seperti Kem Khas NKVD No. 1, kezaliman komunis, dan penindasan politik di Jerman Timur, serta menyumbang kepada Buku Hitam Komunisme. Gauck menuduh penggiat politik haluan kiri kerana mengetepikan kezaliman komunis.[21] Bukunya, Freiheit. Ein Plädoyer ("Kebebasan. Satu Rayuan", 2012) menyeru agar kebebasan dan hak asasi manusia dipertahankan di seluruh dunia.[22][23] Beliau disifatkan oleh Canselor Angela Merkel sebagai "guru demokrasi yang sejati" dan "pendukung kebebasan, demokrasi dan keadilan yang tidak mengenal penat."[24] The Wall Street Journal pula menyifatkannya sebagai "yang terakhir dalam golongan pemimpin gerakan bantahan di sebalik Tirai Besi yang kemudiannya memimpin negara mereka selepas tahun 1989."[25]
Sejak tahun 2003, beliau merupakan pengerusi persatuan Gegen Vergessen – Für Demokratie ("Melawan Keterlupaan – Demi Demokrasi"), serta berkhidmat dalam Lembaga Pengurusan Pusat Pengawasan Rasisme dan Xenofobia Eropah 2001–2004.[26] Beliau menerima pelbagai penghargaan, termasuk Hadiah Hannah Arendt 1997.
<ref>
tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama abendblatt-christian
<ref>
tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama radiocz
<ref>
tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama spiegel-merkel