Kelimpahan semula jadi

Dalam kimia, kelimpahan semula jadi (Jawi: ‏كليمڤهن سمولا جادي‎code: ms is deprecated ‎; natural abundance, NA) merujuk kepada kelimpahan atau berapa banyaknya isotop-isotop sesuatu unsur kimia yang secara semula jadi boleh ditemui di sesebuah planet. Jisim atom relatif (purata timbangan) isotop-isotop ini ialah berat atom satu unsur kimia seperti yang ditulis dalam jadual berkala. Kelimpahan isotop berbeza dari planet ke planet, malah juga dari tempat ke tempat di Bumi, namun tetap malar setiap masa.

Sebagai contoh, uranium mempunyai tiga isotop yang terhasil secara semula jadi: ²³⁸U, ²³⁵U dan ²³⁴U. Kelimpahan semula jadi masing-masing berjulat di antara 99.2739 - 99.2752%, 0.7198 - 0.7202%, dan 0.0050 - 0.0059%.^[1] Andainya 100,000 atom uranium dianalisa, seseorang boleh mengagak terdapat kira-kira 99,275 atom ²³⁸U, 720 atom ²³⁵U, dan hanya 5 atau 6 atom ²³⁴U. Ini kerana ²³⁸U adalah jauh lebih stabil daripada ²³⁵U ataupun ²³⁴U, dan ini boleh dibuktikan dengan separuh hayat setiap isotop: 4.4468×10⁹ tahun untuk ²³⁸U berbanding dengan 7.038×10⁸ bagi ²³⁵U dan 245,500 tahun untuk ²³⁴U. Namun, kelimpahan semula jadi sesuatu isotop juga dipengaruhi oleh kemungkinan penciptaannya dalam sintesis nuklear (seperti dalam kes samarium; ¹⁴⁷Sm dan ¹⁴⁸Sm yang radioaktif lebih banyak dalam alam semula jadi daripada ¹⁴⁴Sm yang stabil) dan juga oleh penghasilan sesuatu isotop melalui isotop semula jadi radioaktif (seperti dalam kes isotop plumbum radiogenik).