Sosiolinguistik


Sosiolinguistik (Jawi: سوسيوليڠݢوءيستيک‎) ialah kajian huraian kesan mana-mana dan kesemua aspek masyarakat, termasuk norma budaya, jangkaan, dan konteks, pada cara bahasa digunakan, dan kesan masyarakat pada bahasa. Ia berbeza dengan sosiologi bahasa, yang tertumpu pada kesan bahasa di suatu masyarakat. Sosiolinguistik sangat bertindih dengan pragmatik. Ia dari segi sejarah berkait rapat dengan antropologi linguistik, dan perbezaan antara kedua-dua bidang telah dipersoalkan.[1]

Pegangan

Ia juga mengkaji cara bahasa ragam bahasa berbeza antara kumpulan dipisahkan oleh pemboleh ubah sosial yang tertentu (contohnya, kelompok etnik, agama, kedudukan, jantina, tahap pendidikan, usia, dll.) dan cara ciptaan pegangan kepada peraturan ini digunakan untuk mengkategorikan individu dalam kelas sosial atau sosioekonomi. Oleh kerana penggunaan bahasa berbeza dari tempat ke tempat, penggunaan bahasa juga berbeza dalam kalangan kelas sosial, dan sosiolek ini yang ahli sosiolinguistik kaji.

Konsep linguistik

Aspek sosial bahasa dahulu dalam rasa moden kali pertama dikaji oleh ahli linguistik India dan Jepun pada 1930-an, dan juga oleh Louis Gauchat di Switzerland pada awal 1900-an, namun tiada yang menerima banyak perhatian di Barat sehinggalah beberapa lama kemudian. Kajian dorongan sosial perubahan bahasa, sebaliknya, mempunyai asasnya dalam model gelombang dari lewat abad ke-19. Penggunaan pertama perkataan sosiolinguistik secara sah adalah oleh Thomas Callan Hodson dalam judul rencana 1939 beliau "Sociolinguistics in India" diterbitkan dalam Man in India.[2][3] Sosiolinguistik di Barat kali pertama muncul pada 1960-an dan dirintis oleh ahli linguistik seperti William Labov di AS dan Basil Bernstein di UK. Pada 1960-an, William Stewart[4] dan Heinz Kloss memperkenalkan konsep asas bagi teori sosiolinguistik bahasa memusat majmuk, yang menghuraikan cara ragam bahasa piawai berbeza antara negara (contohnya, bahasa Inggeris Amerika/British/Kanada/Australia;[5] bahasa Jerman Austria/Jerman/Swiss;[6] bahasa Serbo-Croatia Bosnia/Croatia/Montenegro/Serbia[7]).

  1. ^ Gumperz, John J.; Cook-Gumperz, Jenny (2008). "Studying language, culture, and society: Sociolinguistics or linguistic anthropology?". Journal of Sociolinguistics. 12 (4): 532–545. doi:10.1111/j.1467-9841.2008.00378.x.
  2. ^ Paulston, Christine Bratt and G. Richard Tucker, eds. Sociolinguistics: The Essential Readings. Malden, Ma.: Wiley-Blackwell, 2003.
  3. ^ T. C. Hodson and the Origins of British Socio-linguistics by John E. Joseph Diarkibkan 2009-02-10 di Wayback Machine Sociolinguistics Symposium 15, Newcastle-upon-Tyne, April 2004
  4. ^ Stewart, William A (1968). "A Sociolinguistic Typology for Describing National Multilingualism". Dalam Fishman, Joshua A (penyunting). Readings in the Sociology of Language. The Hague, Paris: Mouton. m/s. 534. doi:10.1515/9783110805376.531. ISBN 978-3-11-080537-6. OCLC 306499.
  5. ^ Kloss, Heinz (1976). "Abstandsprachen und Ausbausprachen" [Abstand-languages and Ausbau-languages]. Dalam Göschel, Joachim; Nail, Norbert; van der Elst, Gaston (penyunting). Zur Theorie des Dialekts: Aufsätze aus 100 Jahren Forschung. Zeitschrift für Dialektologie and Linguistik, Beihefte, n.F., Heft 16. Wiesbaden: F. Steiner. m/s. 310. OCLC 2598722.
  6. ^ Ammon, Ulrich (1995). Die deutsche Sprache in Deutschland, Österreich und der Schweiz: das Problem der nationalen Varietäten [German Language in Germany, Austria and Switzerland: The Problem of National Varieties] (dalam bahasa German). Berlin & New York: Walter de Gruyter. m/s. 1–11. OCLC 33981055.CS1 maint: unrecognized language (link)
  7. ^ Kordić, Snježana (2010). Jezik i nacionalizam [Language and Nationalism] (PDF). Rotulus Universitas (dalam bahasa Serbo-Croatian). Zagreb: Durieux. m/s. 77–90. doi:10.2139/ssrn.3467646. ISBN 978-953-188-311-5. LCCN 2011520778. OCLC 729837512. OL 15270636W. Templat:CROSBI. Diarkibkan (PDF) daripada yang asal pada 1 June 2012. Dicapai pada 17 May 2019.CS1 maint: unrecognized language (link)

Sosiolinguistik

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne