Syariat Islam

Syariah ( /ʃəˈriːə/ ; Arab: شريعة, rumi: sharīʿacode: ar is deprecated [ʃaˈriːʕa] ) ialah badan undang-undang agama yang menjadi sebahagian daripada tradisi Islam.^[1][2] La berasal daripada ajaran agama Islam dan berdasarkan kitab suci Islam, khususnya Al-Quran dan Hadis.^[1] Dalam bahasa Arab, istilah sharīʿah merujuk kepada undang- undang ketuhanan Tuhan yang tidak berubah dan berbeza dengan fiqh, yang merujuk kepada tafsiran ilmiah manusia.^[3] Dalam kursus sejarah, mazhab fiqh telah muncul yang mencerminkan keutamaan masyarakat dan pentadbiran negeri tertentu bagi pihak orang yang berminat dalam kajian teori (kaedah) dan aplikasi praktikal ( Ahkam / fatwa ).Tetapi syariah tidak pernah menjadi sistem undang-undang yang sah dengan sendirinya, la telah digunakan bersama dengan " hukum adat (Urf) " sejak Omar^[4] atau Bani Umayyah. ^[5]

Teori perundangan tradisional Islam mengiktiraf empat sumber Syariah: al- Quran, sunnah, qiyas (penalaran analogi), ^{[note 1]} dan ijma (konsensus perundangan). Mazhab undang-undang yang berbeza—yang paling menonjol adalah Hanafi, Maliki, Shafiʽi, Hanbali, dan Jaʽfari —mengembangkan metodologi untuk mendapatkan keputusan Syariah daripada sumber kitab menggunakan proses yang dikenali sebagai ijtihad.^{[3] [8]} Perundangan tradisional ( fiqh ) membezakan dua cabang utama undang-undang, ibādāt (ritual) dan muʿāmalāt (hubungan sosial), yang bersama-sama merangkumi pelbagai topik.^{[3] [9]} Keputusannya berkaitan dengan piawaian etika seperti juga dengan norma undang-undang,^[10] menetapkan tindakan kepada salah satu daripada lima kategori: wajib, disyorkan, neutral, dibenci, dan dilarang.^[3] Klasifikasi ini juga telah disepadukan dengan moto menyuruh kepada kebaikan dan melarang kemungkaran, yang diterima sebagai jenis jihad dan mempunyai tempat dalam Al-Quran kira-kira 30 ulangan.^[11] Fiqh telah dihuraikan selama berabad-abad dengan pendapat undang-undang (fatwa) yang dikeluarkan oleh fuqaha bertauliah (mufti) dan secara sejarah digunakan di mahkamah Syariah oleh hakim yang dilantik oleh pemerintah,^[3] dilengkapi dengan pelbagai undang-undang ekonomi, jenayah dan pentadbiran yang dikeluarkan oleh pemerintah Islam.^[12]

Pada abad ke-21, peranan Syariah telah menjadi topik yang semakin dipertikaikan di seluruh dunia^[8] terutamanya atas dasar politik. Terdapat progresif cuba berhujah bahawa Syariah serasi dengan demokrasi, hak asasi manusia, kebebasan berfikir, hak wanita, hak LGBT dan perbankan.^[13][14][15] Mahkamah Hak Asasi Manusia Eropah di Strasbourg memutuskan dalam beberapa kes bahawa Syariah "tidak serasi dengan prinsip asas demokrasi".^[16][17] Peperangan agama yang dilancarkan oleh organisasi fundamentalis terhadap kumpulan agama lain dan bukan Islam (dan, sewajarnya, penggunaan orang awam sebagai hamba dan gundik seksual) boleh dianggap sebagai jenayah perang dan jenayah terhadap kemanusiaan apabila diterapkan secara sistematik.

Dalam era moden, undang-undang tradisional di dunia Islam telah banyak digantikan oleh undang-undang yang diilhamkan oleh model Eropah.^[8] Prosedur kehakiman dan pendidikan undang-undang juga dibawa selaras dengan amalan Eropah.^[8] Walaupun perlembagaan kebanyakan negeri majoriti Muslim mengandungi rujukan kepada Syariah, peraturannya sebahagian besarnya dikekalkan hanya dalam undang-undang keluarga.^[8] Kebangkitan Islam pada akhir abad ke-20 membawa seruan oleh gerakan Islam untuk melaksanakan sepenuhnya Syariah, termasuk hukuman hudud, seperti rejam.^[18] Hari ini, fundamentalis dan Islamis modernis telah menganjurkan pelaksanaan tafsiran berbeza syariah yang diterima pakai oleh mereka melalui organisasi agama-politik. Aliran pemodenan baharu termasuk kedua-dua pembaharuan undang-undang oleh tradisionalis dan tafsiran semula perundangan peringkat negara oleh reformis progresif.^[18][19]

Ralat petik: Tag <ref> wujud untuk kumpulan bernama "note", tetapi tiada tag <references group="note"/> yang berpadanan disertakan