Nedersaksische sagen en legendes bint vertellegies die as in de Nedersaksischtalige gebieden mondeling deuregèven bint of nog wördt, daoras boavennetuurlijke elementen of niet warkelijk bestaonde wezens een rolle in speult. Vake wördt d'r laandschoppelijke kenmarken mit verklaord, zoas in 't Drèentse vertellegien van de duvelskoele: van een diepe koele bi'j een boerenspil op Koekange vertelt ze det die de duvel emeuken hef deur mit zien linkervoet op de grond te staampen.
't Nedersaksische taalgebied kent een köppel typische motieven en demonische wezens, daoronder de roggemoer (een kienderschrik in 't koren), aulken (ollerkes, oelken, ulken, oabeltjes; det bint in heugtes wonende dwargen), witte wieven, hunen (reuzen, daorvan de hunebedden), heemannegies (dwergachtige netuurdemonen, e-kenmarkt deur heur roep 'hee'), de biethap, boesjeude of beuskèrel (een kienderschrik die in 't water huust) en d'olde bisschop Bernard van Galen (Bommen Berend) as wilde jager of berieder van de höllewagen. Dizze feguren viej ok in angrèenzend Duutslaand.[1]
Hieronder bint sagen en legendes verzameld per streek of plaatse, die weer binnen regio's/pervincies bint in-edield. De sagen bint zoveul meugelk eschreven in de taal van de streek in kwestie.
- ↑ Jurjen van der Kooi, 'Orale literatuur in Oost-Nederland'. In Henk Bloemhoff, Jurjen van der Kooi, Hermann Niebaum en Siemon Reker (red.), Handboek Nedersaksische Taal- en Letterkunde. Van Gorcum: 2008. Blz. 427