Carl Schurz

Carl Schurz (Liblar, 2 maart 1829 - New York, 14 mei 1906) was een Duitse revolutionair en een Amerikaanse staatsman, journalist en hervormer. Hij emigreerde naar de Verenigde Staten na de Duitse revoluties van 1848-1849 en werd een prominent lid van de nieuwe Republikeinse Partij. Nadat hij als generaal van de Unie in de Amerikaanse Burgeroorlog had gediend, hielp hij bij het oprichten van de kortstondige Liberale Republikeinse Partij en werd hij een prominente voorstander van hervorming van het ambtenarenapparaat. Schurz vertegenwoordigde Missouri in de Senaat van de Verenigde Staten en was de 13e minister van Binnenlandse Zaken van de Verenigde Staten.

Schurz werd geboren in de Rijnprovincie van Pruisen. In die provincie vocht Schurz voor democratische hervormingen in de Duitse revoluties van 1848-1849 als lid van de academische broederschapsvereniging Deutsche Burschenschaft.^[1] Nadat Pruisen de revolutie had onderdrukt vluchtte Schurz naar Frankrijk. Toen de politie hem dwong Frankrijk te verlaten, migreerde hij naar Londen. Net als veel andere ' Forty-Eighters ' emigreerde hij vervolgens naar de Verenigde Staten en vestigde zich in 1852 in Watertown, Wisconsin. Nadat hij was beëdigd als advocaat in Wisconsin, richtte hij een advocatenpraktijk op in Milwaukee, Wisconsin. Hij werd ook een sterke pleitbezorger voor de anti-slavernijbeweging en sloot zich aan bij de net opgerichte Republikeinse Partij. Hij voerde tevergeefs campagne om luitenant-gouverneur te worden van Wisconsin. Na kort de Verenigde Staten te hebben vertegenwoordigd als minister (ambassadeur) in Spanje, diende Schurz als generaal in de Amerikaanse Burgeroorlog, waar hij vocht in de Slag bij Gettysburg en andere grote veldslagen.

Na de oorlog richtte Schurz een krant op in St. Louis (Missouri) en won de verkiezingen voor de Amerikaanse Senaat. Hij werd de eerste in Duitsland geboren Amerikaan die in de Senaat werd gekozen.^[2] Hij hielp bij de oprichting van de Liberale Republikeinse Partij en brak daarmee met de Republikeinse president Ulysses S. Grant. De partij pleitte voor hervorming van het ambtenarenapparaat, geldhervorming, lage tarieven, lage belastingen, een einde aan spoorwegsubsidies, en verzette zich tegen Grant's inspanningen om de Afro-Amerikaanse burgerrechten in het zuiden van de Verenigde Staten te beschermen tijdens de wederopbouw. Schurz was voorzitter van de Liberale Republikeinse conventie van 1872, die een tegenkandidaat nomineerde om president Grant uit te dagen bij de presidentsverkiezingen van 1872. Schurz verloor zijn eigen herverkiezing in 1874 en hervatte zijn carrière als krantenredacteur. Hij werd verkozen als lid van de American Philosophical Society in 1878.^[3]

Nadat de Republikein Rutherford B. Hayes de presidentsverkiezingen van 1876 won, benoemde hij Schurz als zijn minister van Binnenlandse Zaken. Schurz probeerde een ambtenarij te maken op basis van verdienste in plaats van politieke en partijgebonden connecties en hielp de overdracht van het Bureau voor Indiase Zaken aan het Ministerie van Oorlog te voorkomen. Schurz verhuisde naar New York nadat Hayes zijn ambt in 1881 had verlaten en was korte tijd redacteur van de New York Evening Post en The Nation en werd later de redactionele schrijver voor Harper's Weekly. Hij bleef actief in de politiek en leidde de "Mugwump"-beweging, die zich verzette tegen de benoeming van James G. Blaine bij de presidentsverkiezingen van 1884. Schurz verzette zich tegen het bimetallisme van William Jennings Bryan bij de presidentsverkiezingen van 1896, maar steunde Bryans anti-imperialistische campagne bij de presidentsverkiezingen van 1900. Schurz stierf in 1906 in New York.

1. ↑ (de) Helge Dvorak (2002). Biographisches Lexikon der Deutschen Burschenschaft. Universitätsverlag C. Winter, Heidelberg, "Schurz, Carl Christian", 372–376. ISBN 3-8253-1256-9.
2. ↑ Archived copy. Wisconsin Historical Society. Gearchiveerd op 30 oktober 2013. Geraadpleegd op 2 november 2016.
3. ↑ APS Member History. search.amphilsoc.org. Gearchiveerd op 12 mei 2021. Geraadpleegd op 12 mei 2021.