Chinees voetbalelftal (mannen)

Zie ook Chinees vrouwenelftal voor het nationaal vrouwenelftal van de Volksrepubliek China
China
Vlag van China
Kledingsponsor Nike
FIFA-ranglijst 90 Stabiel (19 december 2024)
Hoogste ranking 37e (december 1998)
Laagste ranking 109e (maart 2013)
Associatie Chinese voetbalbond
Bondscoach Vlag van China Li Tie
Stadion Arbeidersstadion, Peking
Meeste interlands Li Weifeng (112)
Topscorer Hao Haidong (41)
Wedstrijden
Eerste interland:
Vlag van Verenigde Staten Filipijnen 2–1 Republiek China Vlag van China (1912-1928)
(Manilla, Filipijnen; 4 februari 1913)
Grootste overwinning:
Vlag van China China 19–0 Guam Vlag van Guam
(Ho Chi Minhstad, Vietnam; 26 januari 2000)
Grootste nederlaag:
Vlag van Brazilië Brazilië 8–0 China Vlag van China
(Recife, Brazilië; 10 september 2012)
Wereldkampioenschap
Optredens 1 (eerste keer: 2002)
Beste resultaat Eerste ronde
Aziatisch kampioenschap
Optredens 10 (eerste keer: 1976)
Beste resultaat Tweede (1984, 2004)
Thuis
Uit

Het Chinees voetbalelftal is een selectie van voetballers die de Volksrepubliek China vertegenwoordigt bij verschillende soorten interlandwedstrijden, zoals (kwalificatie)wedstrijden voor het wereldkampioenschap voetbal en het Aziatisch kampioenschap voetbal. China speelt thuisinterlands doorgaans in het Arbeidersstadion te Beijing, al worden ook stadions in andere steden gebruikt. De Italiaan Marcello Lippi werd in 2016 aangesteld als bondscoach.

In 1913 speelde China zijn eerste (officieuze) interland tegen de Filipijnen op de Spelen van het Verre Oosten, de eerste kennismaking voor China met het interlandvoetbal. Tien jaar later ondernamen de Chinezen een tournee naar Australië, waarmee ze voor het eerst voetbal speelden tegen elftallen verder van huis. De landelijke voetbalbond werd een jaar later opgericht en in 1931 volgde aansluiting bij de mondiale voetbalbond FIFA. In 1957 werd de eerste interland onder auspiciën van de FIFA gespeeld, een kwalificatiewedstrijd voor het WK 1958. Vanwege het geopolitieke conflict betreffende de status van Taiwan verbrak China al snel weer de banden met de FIFA, wat duurde tot eind jaren 80. De Culturele Revolutie had ondertussen in de periode van 1966 tot 1976 ook op sportgebied een spoor van vernieling achtergelaten.

China nam in 1976 voor het eerst deel aan het Aziatisch voetbalkampioenschap en eindigde het toernooi als derde. Sindsdien miste het geen enkele editie. China won nog nooit, maar bereikte wel tweemaal de finale: in 1984 en in 2004. Het toernooi van 2004 vond plaats in eigen land en stond vooral in het teken van de vele anti-Japanse ongeregeldheden die plaatsvonden. In 2002 maakte het Chinees elftal zijn debuut op het wereldkampioenschap voetbal, na eerder onsuccesvol te zijn geweest in zes kwalificatietoernooien. Verder dan de groepsfase kwam China niet. Een jaar na de eerste deelname aan het wereldkampioenschap nam China deel aan de eerste editie van het Oost-Aziatisch kampioenschap, dat elke twee of drie jaar wordt georganiseerd. Zowel in 2005 als in 2010 werd het toernooi gewonnen; in 2013 en in 2015 eindigde het nationaal elftal op de tweede plaats.

De verdediger Li Weifeng speelde 112 interlands tussen 1998 en 2011 en is thans recordinternational van het Chinees voetbalelftal. Naast Li zijn er nog drie andere spelers die meer dan honderd interlands speelden, waaronder Zheng Zhi, die in juni 2018 zijn honderdste wedstrijd voor China speelde. Een andere honderdvoudige speler, Hao Haidong, is de nationale topscorer. In 106 interlands maakte hij 41 doelpunten (1992–2004).


Chinees voetbalelftal (mannen)

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne