De Beyart Dal van Josaphat Broeders van de Onbevlekte Ontvangenis | ||||
---|---|---|---|---|
Ruïne van de kloosterkapel van de eerste Beyart
| ||||
Plaats | Maastricht, Brusselsestraat 38 | |||
Coördinaten | 50° 51′ NB, 5° 41′ OL | |||
Religie | katholicisme | |||
Kloosterorde | 1. franciscanessen van Peer (1e Beyart) 2. Broeders van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria (2e Beyart) | |||
Gebouwd in | ca. 1500 (1e Beyart); 1894-1897 (2e Beyart) | |||
Gesloopt in | 1893-1894 (1e Beyart); 1980 (kapel 2e Beyart) | |||
Huidige bestemming | klooster; woon-zorgcentrum | |||
Monumentale status | rijksmonument (kapelruïne, Lidwinapaviljoen); gemeentelijk monument (klooster, poort, tuin) | |||
Monumentnummer | 26874 | |||
Architectuur | ||||
Bouwmateriaal | mergel (1e Beyart); baksteen (2e Beyart) | |||
Stijlperiode | gotiek (1e Beyart); neogotiek (2e Beyart) | |||
Tuin, oud- en nieuwbouw van de tweede Beyart
| ||||
|
De Beyart is een kloostercomplex in de Nederlandse stad Maastricht, dat twee perioden van bloei heeft gekend: de eerste Beyart, ook wel Dal van Josaphat genoemd (1476-1796), en de tweede of nieuwe Beyart, dat officieel Klooster van de Broeders van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria heet (1896-nu).
De eerste periode begon met de vestiging van zusters franciscanessen van Peer. Uit deze periode is slechts een ruïne van de gotische kloosterkapel bewaard gebleven.
Een eeuw na de opheffing van dit zusterklooster bouwden de broeders van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria ("broeders van Maastricht") op hetzelfde terrein een nieuw, deels nog bestaand klooster, dat tevens als moederhuis van de congregatie fungeerde. Vanaf de jaren 1970 transformeerde dit klooster geleidelijk tot bejaardenverzorgingshuis, ook voor niet-religieuzen.
Op het kloosterterrein bevindt zich tevens het Sint-Lidwinapaviljoen, een in de jaren 1930 door Alphons Boosten gebouwd voormalig ziekenpaviljoen. Laatstgenoemd bouwwerk en de ruïne van de eerste kloosterkapel zijn rijksmonumenten, terwijl het (tweede) kloostergebouw, het poortgebouw en de kloostertuin gemeentelijke monumenten zijn.[1]