Eerste Coalitieoorlog

Eerste Coalitieoorlog
Onderdeel van de Franse revolutionaire oorlogen
Slag bij Valmy (1792)
Datum	20 april 1792 – 17 oktober 1797
Locatie	Europa
Resultaat	Franse overwinning
Casus belli	Verklaring van Pillnitz Ultimata van Frankrijk aan Oostenrijk en Pruisen
Verdrag	Vrede van Bazel (1795) Vrede van Leoben (1797) Vrede van Campo Formio (1797)
Strijdende partijen
Eerste Franse Republiek vanaf 1796: Spanje Oostenrijk Groot-Brittannië Portugal Franse monarchisten tot aan 1795: Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden Pruisen Spanje tot aan 1796: Koninkrijk der Beide Siciliën Koninkrijk Sardinië verschillende kleine Italiaanse staten

De Eerste Coalitieoorlog (20 april 1792 – 17 oktober 1797) was een militair conflict tussen revolutionair Frankrijk en een bondgenootschap van Europese mogendheden, later bekend geworden als de Eerste Coalitie. Deze coalitie tegen Frankrijk bestond uit Oostenrijk, Pruisen, de Nederlandse Republiek, Groot-Brittannië, Spanje, Portugal, Napels-Sicilië, Piëmont-Sardinië en enkele kleinere staten.

De Nederlanden waren een belangrijk strijdtoneel van de oorlog. De Republiek kwam tot een einde toen ze in 1795 werd bezet door Franse troepen. Stadhouder Willem V moest naar Engeland vluchten en de Bataafse Republiek, een Franse vazalstaat, werd uitgeroepen. Ook in de Zuidelijke Nederlanden betekende de oorlog het einde van een tijdperk. Het bestuur door het huis Habsburg sinds de 15e eeuw eindigde met de annexatie van de Zuidelijke Nederlanden door Frankrijk.