Eurovisiesongfestival 1995 | ||
---|---|---|
Eurovision Song Contest Dublin 1995 | ||
Gastland | Ierland | |
Locatie | Point Theatre, Dublin | |
Omroep | RTÉ | |
Datum | 13 mei 1995 | |
Presentator | Mary Kennedy | |
Winnaar | ||
Land | Noorwegen | |
Lied | Nocturne | |
Artiest | Secret Garden | |
Tekst | Petter Skavland | |
Componist | Rolf Løvland | |
Andere gegevens | ||
Stemgegevens | Elk land verdeelt 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 en 1 punten | |
Aantal landen | 23 | |
Terugkerend | België Israël Denemarken Slovenië Turkije | |
Terugtrekkend | Litouwen Estland Nederland Finland Roemenië Slowakije Zwitserland | |
Nul punten | geen | |
Intervalact | Lumen | |
Chronologie | ||
◄ 1994 – 1996 ► |
Het Eurovisiesongfestival 1995 was het veertigste Eurovisiesongfestival en vond plaats op 13 mei 1995 in Dublin, Ierland. Het programma werd gepresenteerd door Mary Kennedy. Van de 23 deelnemende landen won Noorwegen met het nummer Nocturne, uitgevoerd door Secret Garden. Dit lied kreeg 148 punten, 11,1% van het totale aantal punten. Met 119 punten werd Spanje tweede, gevolgd door Zweden op de derde plaats met 100 punten.
De presentatrice Mary Kennedy prees het thuisland dat Ierland voor een nieuw Eurovisierecord had gezorgd: nooit eerder zond hetzelfde land het festival uit in drie opeenvolgende jaren. Aangezien dat jaar het festival voor de veertigste maal werd uitgezonden, begon de uitzending met een korte terugblik op de voorgaande jaren vanaf het begin van het festival met alle winnaars en memorabele momenten nog eens op een rijtje.
Dit jaar deden er weer 23 landen mee aan het festival, in vergelijking met 25 in 1994 en 1993. Dit kwam door de uitsluiting van de negen laagst scorende landen uit 1994. Na de grote uitbreiding van de songfestivalfamilie in 1994 met Centraal- en Oost-Europese landen, was hun inbreng nu lager door de uitsluiting van vier van deze nieuwkomers. Door het slechte resultaat van Willeke Alberti in 1994, mocht Nederland niet meedoen dit jaar. België mocht na een jaar afwezigheid opnieuw deelnemen.
De twee grote kanshebbers voor de overwinning waren Zweden en Slovenië. Andere landen die ook een kans maakten op de overwinning waren Denemarken, Noorwegen, Ierland en Israël. Opvallende bijdragen kwamen onder andere van Polen, die het jaar ervoor aan de overwinning kon ruiken, maar dat dit jaar voor een heel apart, bijna experimenteel, nummer koos. Noorwegen pakte het helemaal anders aan: de Noren hadden een ingetogen en bijna instrumentaal nummer ingezonden dat nog geen dertig woorden bevatte, en min of meer gedragen werd door een lange vioolsolo. Het Verenigd Koninkrijk probeerde het songfestival te moderniseren en probeerden dat te bewerkstelligen met een rap-nummer.
Paul de Leeuw verzorgde het Nederlandse commentaar en zorgde ook voor enige commotie tijdens de uitzending. Toen de Israëlische inzending op het toneel verscheen, begon Paul de Leeuw aan een verbale tirade gericht op Israël. Op een gegeven moment bedreigde hij zelfs de Israëlische artiesten om vervolgens een paar minuten niets van zich te laten horen. Veel kijkers waren verontwaardigd en er stroomden telefoontjes binnen bij de NOS, van zowel mensen die dachten dat Paul de Leeuw werkelijk iets zou doen, als van mensen die hun verontwaardiging uitten.