Back مسابقة الأغنية الأوروبية 1996 Arabic 1996 Avroviziya Mahnı Müsabiqəsi AZ Конкурс песні Еўрабачанне 1996 BE Евровизия 1996 Bulgarian Eurosong 1996. BS Festival de la Cançó d'Eurovisió 1996 Catalan Eurovision Song Contest 1996 Czech Eurovision Song Contest 1996 Danish Eurovision Song Contest 1996 German Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1996 Greek
| Eurovisiesongfestival 1996 | ||
|---|---|---|
| Gastland |  Noorwegen
| |
| Locatie | Oslo Spektrum, Oslo | |
| Omroep | NRK | |
| Datum | 18 mei 1996 | |
| Presentator | Ingvild Bryn Morten Harket | |
| Winnaar | ||
| Land |  Ierland
| |
| Lied | The voice | |
| Artiest | Eimear Quinn | |
| Tekst | Brendan J. Graham | |
| Componist | Brendan J. Graham | |
| Andere gegevens | ||
| Stemgegevens | Elk land verdeelt 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 en 1 punten | |
| Aantal landen | 23 | |
| Nul punten | geen | |
| Openingsact | Morten Harket | |
| Intervalact | Beacon burning | |
| Chronologie | ||
| ◄ 1995 – 1997 ► | ||
Het Eurovisiesongfestival 1996 was het eenenveertigste Eurovisiesongfestival en vond plaats op 18 mei 1996 in Oslo, Noorwegen. Het programma werd gepresenteerd door Ingrid Bryn en Morten Harket. Van de 23 deelnemende landen won Ierland met het nummer The voice, uitgevoerd door Eimear Quinn. Dit lied kreeg 162 punten, 12,1% van het totale aantal punten. Met 114 punten werd Noorwegen tweede, gevolgd door Zweden op de derde plaats met 100 punten.
Deelname aan dit songfestival zou heel anders gaan dan in andere jaren. Het enige land dat verzekerd was van deelname was het gastland Noorwegen. De overige 22 landen werden gekozen door een jury door middel van een voorselectie. De jury zou alle liedjes op de band beluisteren en zodoende bepalen welke landen naar de 'echte' finale mochten gaan. Denemarken, Duitsland, Rusland, Hongarije, Macedonië, Israël en Roemenië kwamen niet door deze voorselectie en mochten dus niet meedoen. Zodoende kon het zijn dat een land als Duitsland weliswaar een eigen nationaal songfestival had gehouden, maar dat de winnaar Leon met zijn liedje Planet of Blue, niet mee kon doen in Oslo.
Na drie jaren van Ierse producties kon eindelijk eens een ander land het Eurovisiesongfestival weer organiseren. De Noorse omroep bedacht dan ook enkele nieuwe elementen voor tijdens de uitzending. Zo werden elk van de zogenaamde 'postcards' (de korte filmpjes die de verschillende optredens voorafgaan) afgesloten met een persoonlijke gelukwens van een prominent (meestal) politicus van het optredende land aan de deelnemende artiest. Zo zagen we onder andere de Ierse en Turkse premiers. Voor Nederland moedigde staatssecretaris voor Cultuur en Media Aad Nuis het duo Maxine & Franklin Brown aan. Voor België was die taak weggelegd voor minister-president van Vlaanderen Luc Van den Brande.
De meest genoemde act in de aanloop naar het songfestival was de Britse inzending: de Australische Gina G zou met haar up-tempo 'Ooh .. Aah .. Just A Little Bit' Europa moeten veroveren, ondanks het 'vervloekte' startnummer 2 (nog nooit heeft een nummer vanaf de tweede positie gewonnen). Haar liedje haalde in de week van het songfestival de toppositie in de Britse hitlijsten. De andere grote favoriet was de Zweedse formatie One More Time met het folkachtige nummer 'Den Vilda'. Ook de van origine Zweedse Elisabeth Andreassen die voor Noorwegen het nummer 'I Evighet' vertolkte, gold als een belangrijke kanshebber. Opvallend waren ook de vele nummers met een etnische inslag, een gevolg van de overwinning van Secret Garden het jaar voordien met Nocturne. Zo werd Frankrijk voor het eerst vertegenwoordigd door een nummer dat volledig in het Bretons gezongen werd.