De grootste-overschottenmethode of grootste-restantenmethode is een methode voor het evenredig en onpartijdig verdelen van zetels in een wetgevende macht zoals een parlement.[1] Het wordt toegepast bij het toewijzen van zetels aan entiteiten zoals politieke partijen en kiesdistricten.
De begint met het berekenen van het evenredig aandeel voor elke entiteit. Dit wordt vaak gedaan met het Hare-quotum. Vervolgens worden er volle zetels toegekend op basis van het naar beneden afgeronde evenredig aandeel. De overgebleven restzetels worden toegewezen aan de entiteiten met de de meeste overgebleven stemmen, oftewel grootste overschotten.[2]
De methode wordt in Denemarken gebruikt om de nationale verkiezingsuitslag te bepalen en om vereffeningszetels te verdelen. Het staat ook wel bekend als de Hamilton-methode, genoemd naar Alexander Hamilton, die de methode in 1792 bedacht.[3] Het is het de op drie na meest voorkomende verdelingsmethode ter wereld (na de D'Hondt-methode en de Sainte-Laguë-methode).[4]