De hik (Latijn: singultus) is een periodiek optredende, spontane, onwillekeurige samentrekking van het middenrif tijdens inademing, gevolgd door het plots sluiten van de stemspleet wat een kenmerkend geluid veroorzaakt. Deze samentrekkingen volgen elkaar op met een interval van een of meerdere seconden. De hik is niet ritmisch, de frequentie varieert van 2 tot 60 keer per minuut. Het verschijnsel komt veel voor en is onaangenaam, maar meestal onschuldig en van korte duur. De hik is genoemd naar de klank die erbij ontstaat. Vergelijkbare namen heeft het verschijnsel onder andere in het Deens en het Noors ("hikke"), in het Engels ("hiccup") en in het Turks ("hıçkırık").