Iljoesjin Il-2

Iljoesjin Il-2
Algemeen
Rol	Grondaanvalsvliegtuig
Bemanning	1 of 2 (Il/2 Type 3M'
Varianten	Il-2, Il-2M, Il-2 Type 3, Il-2 Type 3M, Il-2T, Il-2Oe
Status
Eerste vlucht	30 december 1939
Aantal gebouwd	36163
Gebruik	Sovjet-Unie (1941-?), Bulgarije, China, Tsjechoslowakije, Mongolië, Noord-Korea, Polen, Joegoslavië
Afmetingen
Lengte	11,6 m
Hoogte	4,2 m
Spanwijdte	14,6 m
Vleugeloppervlak	38,5 m²
Gewicht
Leeggewicht	4360 kg
Max. gewicht	6160 kg
Krachtbron
Motor(en)	1× Mikoelin AM-38F-, watergekoelde V-12
Vermogen	1285 kW
Prestaties
Topsnelheid	414 km/h
Klimsnelheid	10,4 m/s
Actieradius	720 km
Dienstplafond	5500 m
Bewapening
Boordgeschut	2× vast voorwaarts 23 mm-VJa-23-snelvuurkanon, 2× vast voorwaarts 7,62 mm-SjKAS-machinegeweer 1× handmatig te richten 12,7 mm-Berezin UBT-machinegeweer voor de achterste schutter
Bommen	600 kg
Raketten	4× RS-82- of RS-132-raketten
Portaal    Luchtvaart

De Iljoesjin^[1] Il-2 (Russisch: Ильюшин Ил-2) (Navo-codenaam: Bark), een sjtoermovik (Russisch: штурмови́к = grondaanvalsvliegtuig) was een grondaanvalsvliegtuig van de Sovjet-Unie. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn er 36.163 Il-2’s gebouwd, waardoor de Il-2 nog steeds het meest gebouwde militaire vliegtuig ooit is. Het eerste tweezitter prototype vloog als de TsKB-55 in december 1939 met een Mikoelin AM-35-lijnmotor. Tijdens testvluchten bleek dat het type te zwaar was door de bepantsering die was aangebracht. Het volgende prototype was de eenzitter TsKB-57 die in oktober 1940 vloog met een Mikoelin AM-38-lijnmotor. Dit type kwam als BSj-2 in productie, maar deze naam werd in april 1941 veranderd in Il-2. Tijdens gevechtsoperaties bleek dat de Il-2 erg kwetsbaar was voor aanvallen in de rug (door gebrek aan een achterste schutter). Daarom werd de Il-2M ontwikkeld met een tweede cockpit waar een schutter kon plaatsnemen die naar achteren schoot.

1. ↑ Iljoesjin is de Nederlandse transliteratie van het Russische Ильюшин. Als internationale handelsnaam gebruikt Iljoesjin de Engelse transliteratie, Ilyushin.