Iljoesjin Il-76

Iljoesjin Il-76
Fabrikant	Iljoesjin
Type(n)	Zie hoofdstuk Varianten
Lengte	46,6 m
Spanwijdte	50,50 m
Hoogte (vanaf de grond)	14,7 m
Interieurbreedte	3,45 m
Leeggewicht	Il-76: 72.000 kg Il-76MF: 104.000 kg
Vleugeloppervlak	300 m2
Max. startgewicht	Il-76: 157.000 kg Il-76M: 170.000 kg Il-76MD: 190.000 kg Il-76MF: 210.000 kg
Motoren	Il-76 (M/T/MD/TD): 4 x Solovjev D-30KP Il-76TF/MF: 4 x Aviadvigatel PS-90A Il-76TD-90VD/MD-90A: 4 x Aviadvigatel PS-90A-76
Max. stuwkracht per motor	D-30KP: 118 kN PS-90A: 158,3 kN PS-90A-76: 142,2 kN
Kruissnelheid	mach 0,74 (780 - 810 km/h hangt van hoogte)
Kruishoogte	9.100 – 12.100 m (hangt van gewicht)
Max. reikwijdte	4.000 – 10.000 km
Eerste vlucht	25 maart 1971
Status	in gebruik
Aantal gebouwd	960
Portaal    Luchtvaart

De Iljoesjin^[1] Il-76 (Russisch: Ильюшин Ил-76) (NAVO-codenaam: Candid) is een (Sovjet)Russisch strategisch transporttoestel. Het toestel wordt in grote aantallen gebruikt in Azië, Afrika en Oost-Europa. Het toestel werd in 1967 ontworpen na een opdracht van de regering van de Sovjet-Unie om een toestel te ontwerpen dat 40.000 kg over een afstand van 5000 km moest kunnen vervoeren binnen 6 uur. Daarnaast moest het toestel ook kunnen opereren op onverharde landingsbanen en bestand zijn tegen extreme weersomstandigheden zoals die in Siberië voorkomen.

De Il-76 lijkt wel wat op de Amerikaanse Lockheed C-141 Starlifter, maar de Il-76 heeft meer laadvermogen en sterkere motoren. De eerste vlucht vond plaats in 1971 in Tasjkent, bij de TAPOiCh-vliegtuigfabriek waar het toestel tot 2012 werd geproduceerd. Sinds 2012 zijn de verbeterde versies van dit toestel gebouwd door de Verenigde Vliegtuigbouwcorporatie (Russisch: OAK).

1. ↑ Iljoesjin is de Nederlandse transliteratie van het Russische Ильюшин. Als internationale handelsnaam gebruikt Iljoesjin de Engelse transliteratie, Ilyushin.