Joe Biden

Joe Biden
Biden in 2021
Geboren	20 november 1942 Scranton, Pennsylvania
Land	Verenigde Staten
Politieke partij	Democratische Partij
Partner	Neilia Hunter (1966–1972) † Jill Jacobs (vanaf 1977)
Beroep	Politicus Advocaat
Religie	Rooms-katholiek
Handtekening
Website	(en) joebiden.com
46e president van de Verenigde Staten
Huidige functie
Aangetreden	20 januari 2021
Vicepresident(en)	Kamala Harris
Voorganger	Donald Trump
Opvolger	Donald Trump (elect)
47e vicepresident van de Verenigde Staten
Aangetreden	20 januari 2009
Einde termijn	20 januari 2017
President	Barack Obama
Voorganger	Dick Cheney
Opvolger	Mike Pence
Senator voor Delaware
Aangetreden	3 januari 1973
Einde termijn	15 januari 2009
Voorganger	Caleb Boggs
Opvolger	Ted Kaufman
Portaal    Politiek

Joseph (Joe) Robinette Biden jr. (Scranton (Pennsylvania), 20 november 1942) is een Amerikaans politicus en sinds 20 januari 2021 de 46e president van de Verenigde Staten.^[1][2][3] Biden is lid van de Democratische Partij en diende eerder als de 47e vicepresident van de Verenigde Staten onder president Barack Obama van 2009 tot 2017 en daarvoor als senator voor de staat Delaware van 1973 tot 2009.

Biden groeide op in Scranton in de staat Pennsylvania en New Castle County in de staat Delaware en studeerde aan de University of Delaware alsvorens een rechtendiploma te behalen aan de Universiteit van Syracuse in 1968. Nadat hij in 1970 werd verkozen tot raadslid in New Castle County werd hij de op vijf na jongste senator uit de Amerikaanse geschiedenis toen hij voor Delaware werd verkozen in de Senaat in 1972. Hij zetelde lange tijd in de Amerikaanse Senaatscommissie voor Buitenlandse Zaken en was uiteindelijk ook voorzitter van deze commissie. Hij was een tegenstander van de Golfoorlog van 1990-1991 maar steunde de uitbreiding van de NAVO in Oost-Europa en diens interventie in de Joegoslavische oorlogen in de jaren 1990. Hij steunde een resolutie die toestemming gaf voor de Irakoorlog in 2002 maar verzette zich tegen het uitsturen van meer troepen in 2007. Hij was ook voorzitter van de Amerikaanse Senaatscommissie voor Justitie van 1987 tot 1995 waar hij werkte rond drugsbeleid, criminaliteitspreventie en burgerlijke vrijheden. Hij was een van de geestelijke vaders van de Violent Crime Control and Law Enforcement Act en de Violence Against Women Act en leidde de hoorzittingen van zes rechters in het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten, waaronder de omstreden hoorzittingen van Robert Bork en Clarence Thomas. In 1988 en 2008 was hij zonder succes kandidaat in de Democratische voorverkiezingen voor de presidentsverkiezingen.

Biden werd zesmaal herverkozen als senator en was de op drie na langstzittende senator toen hij in 2009 ontslag nam om te dienen als Barack Obama's vicepresident nadat zij de presidentsverkiezingen van 2008 hadden gewonnen. Obama en Biden werden herverkozen in 2012. Als vicepresident overzag hij de investeringen in infrastructuur om de kredietcrisis tegen te gaan. Zijn onderhandelingen met de Republikeinen in het Amerikaans Congres leidde tot de goedkeuring van nieuwe wetgeving, waaronder de 2010 Tax Relief Act, de Budget Control Act of 2011 als reactie op de staatsschuldencrisis van de Verenigde Staten van 2011 en de American Taxpayer Relief Act van 2012. Hij zette zich tevens in voor de goedkeuring van het New START-verdrag met Rusland en steunde de militaire interventie in Libië en de terugtrekking van de Amerikaanse troepen uit Irak in 2011. Na de schietpartij op de Sandy Hook Elementary School op 14 december 2012 leidde hij een taskforce tegen wapengeweld. In 2017 kende Obama hem de Presidential Medal of Freedom met onderscheiding toe.

In april 2019 kondigde Biden zijn kandidatuur aan voor de presidentsverkiezingen van 2020. Nadat hij in juni 2020 voldoende gedelegeerden achter zich kreeg om de Democratische nominatie binnen te halen, kondigde hij in augustus 2020 aan dat hij Kamala Harris uit Californië had gekozen als running mate. Hij won vervolgens de verkiezingen op 3 november 2020 van de zittende Republikeinse president Donald Trump, die zelf weigerde Bidens overwinning te erkennen.^[3] Op 23 november heeft de General Services Administration (GSA) aan Biden de faciliteiten toegekend die toekomen aan een president-elect.^[4] In een op 6 januari aangevangen zitting die geschorst moest worden nadat pro-Trump aanhangers het Capitool in Washington D.C. hadden bestormd werd in de enkele uren later aangevangen voortzetting de verkiezingsuitslag op 7 januari om 4 uur 's nachts EST bekrachtigd door het Congres, onder voorzitterschap van de toenmalige vicepresident Mike Pence. Biden is daardoor op 20 januari 2021 geïnaugureerd als 46e president van de Verenigde Staten.^[5] Op 21 juli 2024 trok hij zich terug als kandidaat voor een tweede termijn als president van de VS.^[6]

1. ↑ “Democratie heeft gezegevierd”: Joe Biden spreekt Amerikanen toe nadat kiescollege zijn overwinning bevestigt. Geraadpleegd op 15 december 2020.
2. ↑ Joe Biden vraagt Trump-supporters in overwinningsspeech 'om een kans', NU.nl, 8 november 2020. Gearchiveerd op 7 februari 2021.
3. ↑ ^{a b} (en) Demetri Sevastopulo, Biden wins with pledge to tackle pandemic and restore soul of America. Financial Times (7 november 2020). Gearchiveerd op 8 november 2020. Geraadpleegd op 8 november 2020.
4. ↑ (en) Brief van 23 november 2020. Gearchiveerd op 24 november 2020.
5. ↑ Congres wijst Biden officieel aan als president, Trump belooft ordelijke machtsoverdracht. nos.nl. Geraadpleegd op 7 januari 2021.
6. ↑ Biden geen kandidaat meer voor Amerikaanse presidentsverkiezingen. NOS Nieuws (21 juli 2024). Geraadpleegd op 21 juli 2024.