Mahabharata

De Mahabharata (Devanagari: महाभारत, Sanskriet: Mahābhārata), soms Bharata, is een omvangrijk religieus en filosofisch epos uit India. Samen met de Ramayana vormt het een belangrijke culturele hoeksteen van het hindoeïsme. De Mahabharata is het op twee na grootste literaire werk van de wereld na het epos van koning Gesar en Manas en bestaat uit achttien delen of parva's die elk weer onderverdeeld zijn in kleinere delen. De titel, met de klemtoon op bha, is afgeleid van maha (Sanskriet: groot) en bharata (Sanskriet: India/wereld/alles en in de stam bharat (de wereld) dragen)^[1] Mahabharata betekent dus zoiets als het grote India, de grote of gehele wereld of grote stut. Het werk is onderdeel van de itihasa (letterlijk: dat wat gebeurd is) en bevat in zijn meest uitgebreide versie meer dan 100.000 verzen, waardoor het ongeveer vier keer zo lang is als de Bijbel en zeven keer zo lang als de Ilias en de Odyssee. Gedurende de 20e eeuw hebben onderzoekers de vroegst bewaard gebleven exemplaren van de regionale varianten van het werk gebruikt, om een referentiewerk samen te stellen, de Kritische Editie. Dit project werd voltooid in 1966 aan het Bhandarkar Oriental Research Institute in Poona (India).

De Mahabharata noemt zichzelf de vijfde Veda,^[2] een manier om autoriteit te verkrijgen die ook wel is gehanteerd door verschillende Purana's en de Tiruvaymoli.

1. ↑ https://www.sanskrit-lexicon.uni-koeln.de/monier/. Gearchiveerd op 8 augustus 2020.
2. ↑ Fitzgerald, J. (1985): 'India's Fifth Veda: The Mahabharata's Presentation of Itself' in Journal of South Asian Literature, Volume 20, Issue 1, p. 125–140