Nature | ||||
---|---|---|---|---|
Cover van Nature in 2016, met artistieke weergave van Proxima Centauri en zijn planeet Proxima b
| ||||
Genre | Wetenschap | |||
Doelgroep(en) | Wetenschappers | |||
Frequentie | Wekelijks | |||
Open toegang? | nee | |||
Eerste editie | 4 november 1869 | |||
Land(en) | Verenigd Koninkrijk | |||
Uitgeverij(en) | Nature Reseach | |||
ISSN | 0028-0836 | |||
Impactfactor | 42.778 (2019) | |||
Officiële website | ||||
|
Nature (Engels voor 'natuur') is een gerenommeerd, Brits wetenschappelijk tijdschrift dat wekelijks verschijnt. Het tijdschrift publiceert peer-reviewed onderzoek uit verschillende academische disciplines, voornamelijk in de natuurwetenschappen en technologie. Nature wordt bestuurd vanuit Londen, maar heeft redactiekantoren in de Verenigde Staten, Europa en Azië. Onderzoeken in Nature worden zeer veel geciteerd: de impactfactor was in 2019 ongeveer 42,8.[1] Door zijn vermaarde status is Nature een van 's werelds meest gelezen academische periodieken.[2][3]
Het tijdschrift verscheen voor het eerst op 4 november 1869. Het werd opgericht door de amateur-astronoom Norman Lockyer.[4] In het midden van de 20e eeuw werd de redactie sterk uitgebreid en verdubbelde Nature haar inspanningen op het gebied van verklarende en wetenschappelijke journalistiek. Rond 1990 werden redactiekantoren buiten Groot-Brittannië gevestigd en konden afgeleide edities, zoals Nature Communications, worden uitgebracht. Vanaf de jaren 2000 werden redactionele en actualiteitsrubrieken geïntroduceerd.
Het meeste onderzoek dat in Nature wordt gepubliceerd, bestaat uit papers (wetenschappelijke artikelen of brieven). De papers zijn technisch en compact, en vanwege opgelegde woordenlimieten zijn het meestal samenvattingen van groter werk. Innovaties of doorbraken op wetenschappelijk of technologisch gebied worden meestal vermeld als brief of nieuwsartikel. Artikelen in Nature worden wereldwijd geprezen omdat ze hoge onderzoeksnormen handhaven. Vanwege de hoge publiciteit heeft het tijdschrift ook diverse malen kritiek en controverse losgemaakt. Minder dan 8% van de ingezonden papers wordt geaccepteerd voor publicatie.[5]