Ouyang Xiu

Ouyang Xiu (1 augustus 1007 – 22 september 1072), omgangsnaam Yongshu, ook bekend bij zijn bijnamen Zuiweng ("Oude Dronkaard") en Liu Yi Jushi ("Gepensioneerde Zes-Een"), was een Chinese essayist, historicus, dichter, kalligraaf, politicus en epigraaf van de Song-dynastie; een veel gewaardeerd schrijver, zowel door tijdgenoten als in volgende eeuwen.

Ouyang Xiu wordt gezien als een van de figuren van de Acht grote meesters van Tang en Song. Hij was het die de Beweging voor het oude proza (Waar helderheid en precisie werden nagestreefd) nieuw leven inblies. Hij wist dit te laten opnemen in het Chinese examenstelsel, daarbij de weg plaveiend voor toekomstige meesters als Su Shi en Su Zhe.

Ouyang Ziu’s belang als schrijver is opmerkelijk divers. Als historicus werkte hij onder keizer Song Renzong van de Song dynastie. Hij schiep het Nieuw boek van de Tang, wat in 1060 af was. Ook schreef hij in zijn vrije tijd de Nieuwe Geschiedenis van de Vijf Dynastieën. Als dichter was hij een befaamd schrijver van de chi en ci vormen van gedichten. Maar met zijn proza als Zuiweng Tingji kreeg hij de grootste bijval. Studies over Ouyang’s werk variëren van bloemlezingen tot literaire kritiek en politieke commentaren.

Politiek was Ouyang Xiu een van de belangrijkste voorstanders van de Qingli hervormingen van de jaren 40 van de 11e eeuw. Toen de leidende hervormer Fan Zhongyan zijn macht verloor in 1045, werd Ouyang ook naar lagere posities buiten de hoofdstad verplaatst. Hij kwam pas terug in 1054 en besteeg de bureaucratische ladder opnieuw. In 1060 werd hij assistent raadslid van de staat. Hij trok zich uit de politiek terug nadat hij krachtig en onsuccesvol stelling had genomen tegen de Nieuwe Politiek van Wang Anshi, wiens loopbaan hij eerder erg bevorderde.