Paddo

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Paddo is de in de loop van de jaren 1990 in Nederland en Vlaanderen populair geworden verzamelnaam voor de psilocybine- en psilocine-houdende paddenstoelsoorten, die van nature stoffen bevatten die vooral bekend staan om hun hallucinogene en ook psychedelische werking. Andere, internationaal bekende bijnamen zijn psilo, shroom en magic mushroom. Paddo's komen in grote delen van de wereld in het wild voor. Ook in Nederland komen tientallen soorten die onder paddo's worden gerekend in de natuur voor.

De benaming paddo betreft paddenstoelen van het geslacht Psilocybe en verwante paddenstoelsoorten: deze soorten bevatten voornamelijk de werkzame bestanddelen psilocybine en psilocine. Over het algemeen worden de giftige Amanitasoorten en verwanten niet als paddo's gezien. In tegenstelling tot paddo's zijn Amanitasoorten vaak giftig en sommigen kunnen zelfs al in kleine hoeveelheden dodelijk blijken door een onomkeerbare verwoestende uitwerking op met name de lever, die niet kan worden ondervangen door de natuurlijke detoxificatie door dit orgaan zelf.

Zoals ook met andere hallucinogene drugs het geval is, bijvoorbeeld met de synthetische stof lsd, kunnen ze vanwege met name de visuele effecten en veranderingen in sfeerbeleving (een zogenaamde trip) door de liefhebbers enerzijds "profaan" worden gebruikt als genotmiddel, maar anderzijds door ervaren en ingewijde gebruikers ook met diepere bedoelingen: als middel om bijvoorbeeld psychologische, filosofische en spirituele inzichten te verwerven.

Paddo's werden in 2009 door onderzoekers van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu geclassificeerd als een relatief onschadelijke drug; verslaving of een overdosis is vrijwel onmogelijk en de lichamelijke risico's zijn verwaarloosbaar. Slechte voorbereiding (set en setting) verhoogt de kans op een "bad trip" aanzienlijk en combinatie met alcohol en andere drugs wordt afgeraden.^[1] Wetenschappelijk onderzoek suggereert dat begeleide psilocybinetrips een positief effect hebben bij de behandeling van depressie, angst en verslaving.^[2][3]

In de jaren 90 kreeg het gebruik van paddo's in Nederland bekendheid, mede door de verkoop in smartshops.^[4] Verkoop en bezit van paddo's is in Nederland sinds 1 december 2008 verboden. De ministers Ab Klink (Volksgezondheid) en Ernst Hirsch Ballin (Justitie) besloten in 2007 naar aanleiding van een aantal incidenten die in de publiciteit in verband werden gebracht met paddogebruik dat paddo's voortaan bij lijst 2 van de Opiumwet worden geschaard.

Paddo's zijn op verschillende manieren te verkrijgen, onder andere:

• Uit de natuur (dit gedurende het hele jaar, maar de meeste soorten zijn in de herfst en het voorjaar te vinden)
• Door ze te kopen (in Nederland sinds 1 december 2008 verboden)
• Door ze zelf te kweken

Psychedelische truffels bevatten dezelfde bestanddelen als paddo's en zijn in Nederland legaal verkrijgbaar, mits vers.

1. ↑ J.G.C. van Amsterdam et al., Ranking van drugs. Een vergelijking van de schadelijkheid van drugs.. RIVM (2 juli 2009). Geraadpleegd op 21 december 2019.
2. ↑ (en) Robin Seaton Jefferson, Magic Mushrooms As Medicine? Johns Hopkins Scientists Launch Center For Psychedelic Research. Say Psychedelics Could Treat Alzheimer’s, Depression And Addiction. Forbes (21 september 2019). Geraadpleegd op 21 december 2019.
3. ↑ (en) Michael Pollan: How to Change Your Mind: What the New Science of Psychedelics Teaches Us About Consciousness, Dying, Addiction, Depression, and Transcendence. Penguin Press, 2018. ISBN 1594204225
4. ↑ "'Paddo' is populair", in dagblad Trouw, 17 februari 1996