De papyrologie (Oudgrieks: πάπυρος - papier, λόγος - betoog, definitie) is een archeologisch-historische discipline die alle documentaire bronnen (papyri, ostraka, houten plankjes, enz.) uit de klassieke oudheid bestudeert. De papyri uit de Egyptische oudheid behoren tot het vakgebied van de egyptologie. Papyrologische bronnen vinden we van 330 v.Chr. tot 700. De term ontstond in Engeland in 1898. Papyrologie werd daar een zelfstandige wetenschap naar aanleiding van belangrijke ontdekkingen die de Britten deden bij graafwerken in Egypte omstreeks 1890.