Proterogyrinus Status: Uitgestorven, als fossiel bekend Fossiel voorkomen: Carboon | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Geslacht | |||||||||||||
Proterogyrinus Alfred Romer, 1970 | |||||||||||||
Typesoort | |||||||||||||
Proterogyrinus scheelei | |||||||||||||
Schedel van Proterogyrinus | |||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||
Proterogyrinus op Wikispecies | |||||||||||||
|
Proterogyrinus[1][2] is een geslacht van uitgestorven vroege tetrapoden uit de orde Embolomeri, dat leefde tijdens het Carboon in Noord-Amerika en Europa. Fossiele overblijfselen van Proterogyrinus zijn gevonden in Schotland, het Verenigd Koninkrijk en West Virginia, Verenigde Staten, en dateren uit het Serpukhovien (Midden-Carboon), dat is van ongeveer 331 tot 323 miljoen jaar geleden. Het geslacht werd oorspronkelijk genoemd door de beroemde paleontoloog Alfred Sherwood Romer in 1970. Een uitgebreide herbeschrijving werd later gepubliceerd door de Canadese paleontoloog Robert Holmes in 1984. De geslachtsnaam Proterogyrinus is Grieks voor 'eerdere zwerver' of 'vroeger kikkervisje'. Deze naam werd door Romer gekozen in overeenstemming met een trend om vroege tetrapoden met een lang lichaam (zoals Eogyrinus en Crassigyrinus) te benoemen met het achtervoegsel gyrinus.
Romer aarzelde om Proterogyrinus als een echte embolomeer aan te merken, omdat zijn intercentra (het voorste deel van elke wervel) kleiner waren dan zijn pleurocentra (het achterste deel). Hij gebruikte de groep Anthracosauria om embolomeren en hun naaste verwanten zoals Proterogyrinus te omvatten. Andere bronnen geven echter de voorkeur aan een bredere definitie van Embolomeri die qua gebruik vergelijkbaar is met die van Romer's Anthracosauria, waardoor Proterogyrinus als een embolomere wordt gerekend.