Scylla (nimf)

Skylla of Scylla (Grieks: Σκύλλα) was een zeemonster uit de Griekse mythologie. Ze was een van de Phorceïden, de kinderen van Phorcys en Ceto. Scylla was ooit een knappe nimf, maar toen Glaucus haar de liefde verklaarde, veranderde Circe haar uit jaloezie in een monster met de romp en het hoofd van een vrouw, maar uit haar zij groeiden zes hondenkoppen met daarin drie rijen tanden, zij had twaalf poten en haar lichaam eindigde in een vissenstaart.

Zeelui die Scylla passeerden, moesten oppassen niet zo ver uit haar buurt te varen dat ze in de draaikolk van Charybdis terechtkwamen; Charybdis was een zeemonster dat tegenover Scylla huisde. De bekendste slachtoffers van Scylla zijn enkele van de matrozen van het schip van Odysseus. De Argonauten passeerden Scylla zonder slag of stoot, doordat zij geleid werden door de Nereïde Thetis.

Van oudsher nam men aan dat Scylla en Charybdis in de Straat van Messina (tussen Italië en Sicilië) huisden, maar recentelijk hebben onderzoekers aanwijzingen gevonden dat de Grieken dachten dat de monsters bij Kaap Skilla in het noordwesten van Griekenland woonden.^[bron?]