Sequencing

Sequencing, ook wel sequentiëring^[1] of sequenering genoemd, is het bepalen van de primaire structuur van een onvertakt biopolymeer. De term doelt meestal op het vaststellen van de nucleotidevolgorde van een nucleïnezuur, zoals de vier basen in het DNA. De term kan ook verwijzen naar het bepalen van de aminozuurvolgorde van een eiwit of peptide. Zelfs polysachariden kunnen gesequencet worden; hieruit vindt men de volgorde van monosachariden.^[2] De sequentie die door middel van sequencing wordt bepaald, geeft een indruk van de atomaire structuur van het betreffende macromolecuul.

Sequencing is een centraal onderzoeksthema binnen de genomica, proteomica en andere deelgebieden van de systeembiologie. Uit de sequentie van DNA, RNA en eiwitten kan veel nuttige informatie worden afgeleid. Sequentiegegevens zijn bijvoorbeeld van groot belang in de genetica, biotechnologie, virologie en biosystematiek. Het vindt zijn toepassingen in onder meer geneeskunde en forensisch onderzoek en wordt ondersteund door bio-informatica.

1. ↑ Everdingen, J.J.E. van, Eerenbeemt, A.M.M. van den (2012). Pinkhof Geneeskundig woordenboek (12de druk). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.
2. ↑ (en) Van Kuppevelt, T.H., Oosterhof, A., Versteeg, E.M.M. et al. (2017). Sequencing of glycosaminoglycans with potential to interrogate sequence-specific interactions. Sci Rep. 7 (14785).