Een straalverbindingstoren is een toren die gebouwd is om via een of meerdere straalverbindingen radiosignalen door te geven aan een andere toren. Omdat ze vaak ook zijn voorzien van een zendmast met antennes voor radio- en/of televisie worden ze in de volksmond vaak een radio- of televisietoren genoemd.
Voor een verbinding hebben de torens onderling vrij zicht nodig. Door de kromming van de aarde dienen de torens bovendien een daarop berekende hoogte te hebben zodat de straalverbinding voldoende boven het aardoppervlak blijft.
Vanwege de nauwkeurige straalverbindingen moeten dergelijke torens stijf uitgevoerd zijn zodat de hoek van de verbinding niet te veel wijkt bij wind. In Nederland, België, Duitsland en de Scandinavische landen zijn ze meestal uitgevoerd als een betonnen ronde toren met een liftschacht; in veel andere landen wordt vaker een vakwerkconstructie gekozen.
De straalverbindingen worden gebruikt voor verbindingen tussen interlokale netwerken van telefoonmaatschappijen en het doorgeven van radio- en televisiesignalen. Sommige straalverbindingstorens zijn voorzien van een zogenoemde reportagering, een etage rondom dat in de mogelijkheid voorziet om mobiele straalverbindingen op te zetten bij evenementen vanuit een straalverbindingswagen.[1]
Door deze verscheidenheid van mediadiensten worden deze torens ook mediatorens genoemd.
- ↑ Simonse, Rein, Langs een rechte lijn. www.telecomerfgoed.nl.