Tawhied

Het geloof in één God, gebaar tijdens de salat

Tawhied (of spellingsvarianten als Tawhid en Tawheed) (Arabisch: توحيد), betekent letterlijk 'één maken' en omvat de eerste helft van de sjahada. Het woord wordt binnen de islam gebruikt om de 'eenheid van God' en het monotheïsme mee aan te duiden. God is daarmee een: volkomen ondeelbaar, volledig uniek en volstrekt ondefinieerbaar. Het wordt doorgaans tot een van de zuilen van geloof gerekend.

Wanneer moslims 'Allahoe akbar' (letterlijk: God is de grootste) uitroepen, bedoelen ze niet dat God groter dan iets is, Hij is immers enig, maar dat Hij eenvoudigweg groots is, Hij staat buiten alle vergelijkingen. Het patroon van het woord is eveneens te vinden in ahad, gerelateerd aan alleenstaande.Tawhied binnen het salafisme

Met name binnen de puriteinse soennitische stromingen salafisme en wahabisme neemt tawhied een belangrijke plaats in. Volgelingen van die stromingen geloven dat het gehele leven ingericht is door God en dat de mensen zich aan de door God geopenbaarde wetten moeten houden.

Tawhied heeft binnen het salafisme drie aspecten:

Tawhied ar-Roeboebiyya is de overtuiging dat het universum door God geschapen is en in stand gehouden wordt.
Tawhied al-Asma was-Sifat betekent "eenheid van de schone namen en eigenschappen van God". Deze dienen nergens mee vergeleken te worden. Het is de overtuiging dat God nergens op lijkt en dat er ook niets is dat op God lijkt.
Tawhied al-'oeloehiyyah betekent "God één verklaren door onze dienst aan Hem". Deze 'diensten' kunnen gebed, opoffering, beloftes en liefde inhouden.