Back Willem V, Prins van Oranje AF فيليم الخامس أمير أورانيا Arabic Вільгельм V Аранскі BE Willem V van Oranje-Nassau BR Guillem V d'Orange-Nassau Catalan Vilém V. Oranžský Czech Vilhelm 5. af Oranien Danish Wilhelm V. (Oranien) German Γουλιέλμος Ε΄ της Οράγγης Greek William V, Prince of Orange English
| Willem V | ||
|---|---|---|
| 1748–1806 | ||
| ||
| Prins van Oranje | ||
| Periode | 1751–1806 | |
| Voorganger | Willem IV | |
| Opvolger | Willem VI | |
| Erfstadhouder der Verenigde Nederlanden | ||
| Periode | 1751–1795 | |
| Voorganger | Willem IV | |
| Opvolger | Functie afgeschaft | |
| Vader | Willem IV van Oranje-Nassau | |
| Moeder | Anna van Hannover | |
| Dynastie | Oranje-Nassau | |
Willem V, zichzelf noemend Willem Batavus ('s-Gravenhage, 8 maart 1748 – Brunswijk, 9 april 1806), prins van Oranje, vorst van Nassau, was de laatste erfstadhouder van de Republiek der Verenigde Nederlanden (1751-1795).
Van Willem V wordt gezegd dat hij een zeer goed geheugen had, filosofisch van aard en goed van karakter was, echter ook besluiteloos, legalistisch en detaillistisch. Hij was niet bereid het oligarchische regeringssysteem te hervormen en kwam daardoor steeds meer onder vuur te liggen.[1] Hij raakte tijdens de patriottentijd diep in de problemen door zijn halsstarrigheid. Hij raakte diverse functies kwijt en trok zich terug naar Nijmegen. In september 1787 kwam hij terug naar Den Haag, dankzij de steun van een Pruisisch leger. In februari 1793 verklaarde het revolutionaire bewind in Parijs hem de oorlog. In januari 1795 ging hij in ballingschap in Londen, waarna de Bataafse Republiek werd uitgeroepen. Willem beval de koloniale bestuurders in Oost-Indië zich over te geven aan de Britten. In 1801 deed hij afstand van al zijn rechten als erfstadhouder. Zijn vroegere medestanders liet hij weten dat zij weer bestuursfuncties mochten bekleden.[1]
- ↑ a b Erfstadhouder Willem V, prins van Oranje en Nassau, Parlement & Politiek