| Zeeburgertunnel | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Noordelijke ingang
| ||||
| Algemene gegevens | ||||
| Locatie | Amsterdam | |||
| Coördinaten | 52° 22′ NB, 4° 58′ OL | |||
| Gaat onder | Buiten-IJ | |||
| Lengte totaal | 946 m | |||
| Lengte gesloten deel | 546 m | |||
| Breedte | 29,80 m | |||
| Rijstroken | 2 x 3 | |||
| Beheerder | Rijkswaterstaat[1] | |||
| Bouw | ||||
| Bouwperiode | 1984 - 1989 | |||
| Opening | 1990 | |||
| Gebruik | ||||
| Weg | 
| |||
| Verkeersintensiteit | 103.121 vtg per dag | |||
  | ||||
| ||||
De Zeeburgertunnel is een verkeerstunnel onder het Buiten IJ in Amsterdam. De tunnel verbindt het Zeeburgereiland (Amsterdam-Oost) en Amsterdam-Noord met elkaar.
De Zeeburgertunnel is uitgevoerd als twee afzonderlijke tunnelbuizen die ieder drie rijstroken tellen. Hij is niet toegankelijk voor voetgangers en fietsers; zij dienen gebruik te maken van de parallel lopende Schellingwouderbrug.
De tunnel heeft een totale lengte van 946 meter, waarvan 336 meter een afgezonken tunnel is, bestaande uit drie delen van 110 meter.
De tunnel vormde bij de opening in 1990 het sluitstuk van de Ringweg om Amsterdam, die met de ingebruikname van het weggedeelte tussen het Coenplein en het Knooppunt Amstel was voltooid.
Naast de twee verkeerstunnels beschikt de Zeeburgertunnel over nog vier kleinere tunnels aan beide zijden. Elke zijde heeft twee kokers boven elkaar. De onderste is de vluchttunnel en daarboven bevindt zich de technische koker.
· 
· 
- Stiksma, Kees, H.J.C. Oud, Dick van Koten (1987). Tunnels in Nederland: ondergrondse transportschakels. Bouwdienst Rijkswaterstaat, Ridderkerk. ISBN 90-66185-90-2.