Zeerecht

Het zeerecht ofwel de maritieme regelgeving is in ruime zin het geheel van rechtsregelingen, internationale verdragen en gewoonterecht met betrekking tot het gebruik van de zee, tot de zeescheepvaart, het zeevervoer en de handel via zee, zowel van privaatrechtelijke als publiekrechtelijke aard. Rechtsregels en overeenkomsten betreffende de zeewateren en de handel via zee zijn er al sinds de oudheid, van China tot Griekenland, op internationaal niveau, geldend voor een internationale regio en op nationaal niveau. Het is afhankelijk van het grondgebied van een land waar een water zich bevindt, welk recht van toepassing is en per land verschillen de instanties waarbij een zaak aanhangig kan worden gemaakt. Het juridische begrip volle zee ziet op dat deel van de zeewateren, waar niet één enkel land jurisdictie heeft, maar de regels zijn bepaald door internationale verdragen of internationaal gewoonterecht.

Er wordt onderscheid gemaakt tussen internationaal zeerecht of recht van de zee (Engels: law of the sea, Frans: droit de la mer) en maritiem recht of zeerecht zonder meer (Engels: maritime law of admirality law, Frans: droit maritime), het laatste ziet alleen op nationaal recht, het recht dat geldt op nationale wateren. In het publiekrechtelijk zeerecht is de vrijheid van de volle zee (Latijn: Mare Liberum), het recht van alle mogendheden ter wereld om vrijelijk gebruik te maken van de zee en haar natuurlijke hulpbronnen, van groot belang, alsook het recht van onschuldige doorvaart. De vrijheid is niet onbeperkt, er zijn verplichtingen, geboden en verboden in het internationaal recht, er mogen bijvoorbeeld geen atoomwapens op volle zee worden getest.