Zelfmoord, zelfdoding of suïcide (Latijn: suicidium, van sui = zelf/zichzelf en caedere = doden)[2] is de benaming voor het opzettelijk beëindigen van het eigen leven. In juridische zin is in België en Nederland geen sprake van moord omdat zelfdoding daar (los van het feit dat een overledene niet bestraft kan worden) sowieso geen strafbaar feit is. Als de wijze van zelfdoding een onrechtmatige daad is, kan de door anderen geleden schade wel ten laste van de nalatenschap komen[3] (zie ook Treinsuïcide#Gevolgen).
Verder handelt men bij zelfdoding volgens bepaalde geloofsovertuigingen in tegen normen en waarden. Als iemand door eigen handelen overlijdt zonder dat het de bedoeling was, bijvoorbeeld door inname van een te grote hoeveelheid drugs, spreekt men niet van zelfmoord, zelfdoding of suïcide, maar van een ongeval.[noot 1]
Een variant van zelfmoord is zelfeuthanasie, waarbij men de nabestaanden in het proces betrekt. Dit moet niet verward worden met euthanasie, waarbij het leven door een arts wordt beëindigd, wat in Nederland onder bijzondere omstandigheden is toegestaan. Iemand helpen of aanzetten om zichzelf te doden is strafbaar in vele landen, zo ook in Nederland, België en Suriname, tenzij het gaat om helpen onder vergelijkbare voorwaarden als die voor euthanasie.
Citefout: Er bestaat een label <ref>
voor de groep "noot", maar er is geen bijbehorend label <references group="noot"/>
aangetroffen