Beaufortskalaen

Beaufortskalaen er ein empirisk klassifikasjon av vindsnøggleiken. Skalaen vart laga i 1806 av den britiske marineoffiseren sir Francis Beaufort.^[1]

Admiral Beaufort baserte skalaen på seglføringa ved bivindsegling (segling med vinden i dei førande kvadrantane) på fullrigga orlogsfartøy tidleg på 1800-talet. Skalaen fekk 13 nivå der 0-4 omfattar farten som fartøyet kan ventast å nå med alle segl sette, 5-9 om den seglsettinga som trengst for å halda på manøvreringsevna i ein stridssituasjon og 10-12 om korleis fartøyet skal handterast for å overleva. Seinare meteorologar (the International Meteorological Committee, 1946) har lagt til trinn 13-17 som òg omfattar dei vindstyrkane som kan oppstå i tropiske orkanar, tornadoar (skypumper) og liknande.

1. ↑ Seter, Kristin; Sivle, Anders Doksæter (2. februar 2024). «Beauforts vindskala». Store norske leksikon (på norsk).