Digital signalhandsaming er eit fagfelt som omfattar analyse og handsaming av disktrete sekvensar ved hjelp av digitale datamaskiner. Sekvensane har ofte utspring i analoge signal, som er sampla (punktprøva) og kvantiserte. Med «sampling» meiner ein i denne samanheng diskretisering av tidsaksen og med «kvantisering» meiner ein diskretisering av amplitude. Sampling vart utført ved at ein måler amplituden på inngangssignalet (som oftast ei spenning) ved førutbestemte tidspunkt, styrt av eit klokkesignal. Dei målte verdiane vert så kvantisering av ein AD-omformar, som presenterer dei kvantiserte verdiane som ein sekvens av binære tal.
Digital signalhandsaming bygger i stor grad på numerisk matematikk, men har òg teke opp i seg mange element frå diskret regulering. Det oppstod som eit eige fagområde på 1960-talet, då akademiske miljø fekk tilgang til digitale datamaskiner. At James Cooley og John Tukey i 1965 «gjenoppdaga» FFT-algoritmen var med på å setta fart i utviklinga.
Digital signalhandsaming har etter kvart teke over mange oppgåver som tidlegare vart utførte med analog signalhandsaming. I tillegg har digital signalhandsaming gjort det mogleg å realisera algoritmar som det ikkje var mogleg, eller for dyrt, å realisera med analog elektronikk.