Elektrostatisk induksjon, elektrisk influens eller elektrisk fordeling er ei omfordeling av elektrisk lading i ein lekam, som kjem av påverknad frå nærliggande ladingar.[1] Induksjon vart oppdaga av den britiske forskaren John Canton i 1753 og den svenske professoren Johan Carl Wilcke i 1762.[2] Elektrostatiske generatorar, som Wimshurst-maskinen, Van de Graaff-generator og elektrofor, nyttar seg av dette prinsippet. Elektrostatisk induksjon må ikkje forvekslast med elektromagnetisk induksjon og ofte vert berre «induksjon» nytta om dei begge.
Sjølvinduksjon er når det oppstår ei elektromotorisk spenning i ein straumførande krins når straumen varierer.