F

Bokstaven F er den sjette bokstaven i det latinske alfabetet. Han stammar over gresk frå det fønikiske alfabetet og heiter på semittisk waw. Ordet tyder «nagle» eller «krok», og slik har det opphavlege biletteiknet sett ut. Bokstaven heitte på gresk vau (teken i tysk som namn på v) eller etter forma digamma, dobbelt-gamma. Han var vanleg i eldre gresk skrift, men den lyden han viste til, w (konsonantisk v), fall etter kvart bort, og bokstaven gjekk ut av det klassiske greske alfabetet. Lyden f kom først inn i gresk i keisartida i staden for ph, som før hadde vorte uttalt p med aspirasjon. Romarane gav att frå først av f-lyden dels med vh, sidan med fh og deretter med f aleine. De kalla bokstaven ef.

I runealfabetet er f første rune i første ætt.