G

Bokstaven G er den sjuande bokstaven i det latinske alfabetet. På norsk representerer han ein dorsal lyd som vert uttalt ved at tungeryggen møter ganen.

Bokstaven er opphavleg same teikn som C. Hos romarane gjekk C, som på gresk vart uttalt g, over til å bli teikn for ein k-lyd, og romarane skapte då den nye bokstaven G. Medan den eldre runerekka har eit eige teikn for g, har den yngre berre eitt teikn for g og k.

Uttalen av g er forskjellig i ulike språk. Han vert uttalt som sj [ʒ] føre i, y og e på fransk, som stemt dsj [dʒ] føre dei same vokalane på engelsk og føre i og e på italiensk, som x føre i og e på spansk. På norsk er g stum føre j, til dømes i gjere. Han blir uttalt som j føre ei og i i opphavlege norske ord, til dømes i geip, gi, men som g i opphavlege framande ord, til dømes geistleg. Føre e og i i opphavlege framande ord vert bokstaven dels uttalt som g, til dømes general, dels som ustemt sj [ ʃ ], til dømes generøs, dels som dsj [dʒ], til dømes gentleman, alt etter kva språk ordet stammar frå. Føre y vert g som oftast uttalt som j, men i somme framande ord som g.